Sprawa ze skargi J. Ś. na Orzeczenie Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej Nr [...] w przedmiocie kontrolnego badania inwalidy odrzuca skargę.
Sentencja

Dnia 3 marca 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Orłowska (spr.) Sędziowie: WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz NSA Marek Gorski Protokolant Beata Kaczmar po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2004 roku na rozprawie sprawy ze skargi J. Ś. na Orzeczenie Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej Nr [...] z dnia 2 kwietnia 2001 roku w przedmiocie kontrolnego badania inwalidy odrzuca skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

J. Ś. wniósł skargę na orzeczenie Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej z dnia 2 kwietnia 2001 r., mocą którego - na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 KPA, 127 § 1 KPA i § 24 ust. 4, § 30 ust. 4 oraz §§ 31 i 32 rozporządzenia MON z dnia 10.06.1992 r. w sprawie zasad określania zdolności do czynnej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 57 z 1992 r. poz. 278 ze zm.), organ II instancji utrzymał w mocy orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej MW z dnia 6 marca 2001 roku.

Orzeczenie to w pkt. 8 określa, że skarżący J. Ś. jest trwale niezdolny do zawodowej służby wojskowej - w czasie pokoju oraz w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny - kat. zdrowia "E", a w pkt. 9 ustala, że rozpoznane schorzenia skarżącego: obustronne przytępienie słuchu graniczące z głuchotą pozostaje w zw. ze służbą wojskową, natomiast nadciśnienie tętnicze i rozpoczynający się zespół psychoorganiczny nie pozostają w zw. ze służbą wojskową.

W odwołaniu od decyzji organu I instancji i w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego J. Ś. podniósł, że z uwagi na stan zdrowia, a w szczególności - niezdolność do pracy, powstałą w związku ze służbą wojskową chciałby być zaliczony do I grupy inwalidów.

Organ I instancji stwierdził, że skarżący "posiada trwałe inwalidztwo" i jest całkowicie niezdolny do pracy ale w tym samym orzeczeniu zalicza skarżącego do II grupy inwalidów tak z ogólnego stanu zdrowia jak i wskutek choroby powstałej w związku z właściwościami służby wojskowej.

Orzeczenie jest zatem sprzeczne z przepisami art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 10 z 1994 r. poz. 36) jak i § 8 rozporządzenia MON-u z dnia 2 grudnia 1994 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych, emerytów i rencistów wojskowych (Dz. U. Nr 131 poz. 665).

W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, aczkolwiek wskazano, że orzeczenie RWKL MW z dnia 6 marca 2001 r. oparte jest na błędnym zapisie orzeczenia RWKL MW nr [...] z dnia 1.04.1994 r., niestety utrzymanym w mocy w WKL MW.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Zgodnie z art. 3 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sądy administracyjne orzekają w sprawach skarg na decyzje administracyjne; postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; inne niż określone wyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Strona 1/2