Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 stycznia 2009 r. sygn. akt [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia: odmówić E. M. przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Decyzją z dnia 21 stycznia 2009 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia 8 września 2008 r. w przedmiocie skierowania E. M. do Dziennego Domu Pomocy Społecznej na okres od dnia 8 września 2008 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., oraz ustalenia odpłatności w wysokości 100% rzeczywistych kosztów wyżywienia. Zaskarżona decyzja doręczona została skarżącemu w dniu 29 stycznia 2009 r..
W dniu 12 marca 2009 r. skargę na powyższą decyzję złożył E. M. Do skargi dołączył wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku wyjaśnił, że uchybienie we wniesieniu skargi nastąpiło z powodu infekcji dróg oddechowych i zatok, której skarżący nabawił się w miesiącu lutym. Na potwierdzenie przebytej choroby dołączył: zaświadczenie lekarskie z dnia 15 stycznia 2009 r. o odłożeniu zabiegu ze względu na infekcję oraz kserokopie recept z dnia 5 lutego 2009 r. i 2 marca 2009 r..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Postępowanie przed sądami administracyjnymi regulowane jest przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej p.p.s.a..
Zgodnie z art. 85 p.p.s.a., czynność podjęta w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże Sąd, na wniosek strony, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, postanowi o przywróceniu terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.).
Z treści art. 87 p.p.s.a. wynika, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 87 § 3 p.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Przechodząc do oceny zasadności wniosku Sąd uznał, że skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu.
Rozstrzygając wniosek o przywrócenie terminu zważyć należy, że uprawdopodobnienie nie wymaga zachowania przepisów o postępowaniu dowodowym, z reguły nie może ono jednak ograniczać się do samych twierdzeń strony. Twierdzenia te stanowią jedynie uzasadnienie wniosku, które polega na przytoczeniu okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Wymóg uprawdopodobnienia tych okoliczności oznacza obowiązek ich wykazania, w sposób uzasadniający przypuszczenie, że okoliczności te w rzeczywistości zaistniały, a twierdzenia strony polegają na prawdzie. W przeciwnym razie, gdyby uprawdopodobnienie miało ograniczać się do przytoczenia okoliczności stanowiących podstawę wniosku, wprowadzony przez ustawodawcę wymóg uprawdopodobnienia wskazanych okoliczności należałoby uznać za zbędny (por. postanowienie WSA w Gdańsku, II SA/Gd 905/08, CBOIS). Natomiast kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. W literaturze na ten temat dominuje pogląd, że przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (Kodeks postępowania cywilnego z Komentarzem, W-wa 1989 r., t. I, str. 274). O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (E. Iserzon, J. Starościak, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, wyd. IV, W-wa 1980 r., str. 136). Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się np. przerwy w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar (B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz wyd. 2, Wydawnictwo C.H. Beck, W-wa 1998 r., str. 345).