Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Antończyk po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 24 stycznia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie dodatku do zasiłku rodzinnego postanawia odmówić R. D. przywrócenia terminu do uzupełnienia pisma z dnia 27 października 2008 r.
R. D. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na wyżej opisane rozstrzygnięcie Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2008 r. powyższa skarga została oddalona. Skarga kasacyjna od powyższego wyroku Sądu została przez skarżącą wniesiona osobiście, po terminie. W tej sytuacji, postanowieniem z dnia 3 października 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku powyższą skargę kasacyjną odrzucił.
W piśmie z dnia 27 października 2008 r. R. D. wniosła o "wznowienie postępowania", przy czym z uzasadnienia tego pisma wynikało, że wznowienie ma dotyczyć decyzji administracyjnej z dnia 20 września 2005 r. Zarządzeniem z dnia 31 października 2008 r. Przewodniczący Wydziału wezwał skarżącą do uzupełnienia pisma z dnia 27 października 2008 r. w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia go bez rozpoznania, przez wyjaśnienie żądania, wskazanie o wznowienie jakiego postępowania chodzi. Jednocześnie Sąd pouczył skarżącą o prawie procesowym w zakresie żądania wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego. Wobec braku odpowiedzi skarżącej, zarządzeniem z dnia 22 grudnia 2008 r. pismo R. D. z dnia 27 października 2008 r. Sąd pozostawił bez rozpoznania. Zarządzenie powyższe odebrała za skarżącą S. C. w dniu 8 stycznia 2009 r. 9 stycznia 2009 r. Skarżąca osobiście złożyła w Sądzie wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku dokumentów w sprawie dotyczącej wznowienia postępowania. Uzasadniając prośbę skarżąca podała, że przed doręczeniem jej pisma z dnia 27 października 2008 r. wyjechała za granicę i dopiero 8 stycznia 2009 r. powróciła do kraju na pogrzeb brata oraz by uzupełnić braki pisma. Nadto skarżąca poinformowała, że w poniedziałek 12 stycznia 2009 r. złoży brakujące dokumenty, gdyż 13 stycznia ponownie wyjeżdża za granicę i nie będzie miała możliwości uzupełnienia dokumentów w wyznaczonym przez Sąd terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 cytowanej ustawy z dnia 30 sierpnia 2004 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Przesłanki przywrócenia terminu, wynikające z art. 87 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi to: uprawdopodobnienie przez osobę zainteresowaną braku swojej winy, wniesienie przez zainteresowanego wniosku o przywrócenie terminu, dochowanie terminu do wniesienia takiego wniosku i dopełnienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu tej czynności, dla której był ustanowiony termin. Przywrócenie terminu uwarunkowane jest wystąpieniem łącznie wymienionych przesłanek. Z uwagi na fakt, że trzy ostanie przesłanki uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu zostały spełnione, należy rozważyć, czy stronie można zarzucić zawinienie w uchybieniu terminu (pierwsza z wymienionych przesłanek).
W ocenie Sądu, okoliczność zaoferowana przez skarżącą, jako usprawiedliwiająca opóźnienie w wykonaniu wezwania Przewodniczącego Wydziału, wskazuje na istnienie jej winy w uchybieniu terminu. Przyczyna, na jaką powołuje się skarżąca, uzasadniająca rzekomo jej brak winy w uchybieniu terminu, jest wyjazd za granicę. Przy czym skarżąca nie podaje przyczyn wyjazdu, w szczególności - z jej pisma w żaden sposób nie wynika, że powodem wyjazdu było nagłe, niezaplanowane zdarzenie, wymagające opuszczenia przez nią kraju. Wskazać należy, że skarżąca sama zainicjowała postępowanie przed sądem, a zatem ma świadomość, że toczy się postępowanie w jej sprawie, które może wymagać dokonywania czynności procesowych. W tej sytuacji, zwykła staranność o własne sprawy wymaga, by wykazywać zainteresowanie toczącym się postępowaniem i aktywnie w nim uczestniczyć. Skarżąca, mając świadomość, iż wyjeżdża z kraju na dłuższy czas, powinna była chociażby ustanowić pełnomocnika, udzielając mu umocowania do dokonywania czynności w jej imieniu.