Wniosek w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 3 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. K. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 lipca 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 263/18 w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowalnego z dnia 14 marca 2018 r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego postanawia oddalić wniosek.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 25 lipca 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 263/18, wydanym na rozprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę G. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowalnego z dnia 14 marca 2018 r., nr [..] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego

W dniu 10 sierpnia 2018 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia przedmiotowego wyroku. W uzasadnieniu podał, że termin na złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia upływał w dniu 1 sierpnia 2018 r., lecz z przyczyn od niego niezależnych nie złożył wniosku w tym terminie. Jak twierdzi, w dniach od 20 do 31 lipca 2018 r. przebywał na urlopie wypoczynkowym za granicą, w drodze powrotnej samochód skarżącego uległ awarii, a naprawa trwała kolejne 4 dni. Do wniosku skarżący dołączył wniosek o sporządzenia uzasadnienia wyroku

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Wniosek o przywrócenie terminu nie jest zasadny.

Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) dalej jako p.p.s.a., czynność podjęta w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże sąd, na wniosek strony, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, postanowi o przywróceniu terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. We wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.).

Z treści cytowanych przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i tylko kumulatywne zaistnienie przywołanych przesłanek może stanowić podstawę faktyczną i prawną do wydania przez sąd administracyjny postanowienia o przywróceniu wnioskodawcy terminu do dokonania czynności procesowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Sąd rozpoznając wniosek o przywrócenie terminu w pierwszej kolejności bada, czy wnioskodawca wniósł go w terminie 7-dniowym przewidzianym w art. 87 § 1 p.p.s.a. Sąd w niniejszej sprawie przyjął, że skarżący zachował niniejszy termin, skoro złożył wniosek w terminie 7 dni liczonych od daty wskazanej we wniosku jako zakończenie przyczyny uchybienia terminu.

Pozytywna ocena warunków formalnych wniosku o przywrócenie terminu umożliwia jego merytoryczne rozpatrzenie w kontekście przesłanki uprawdopodobnienia braku winy strony w dokonaniu w terminie czynności, polegającej na złożeniu wniosku o uzasadnienie wyroku z dnia 25 lipca 2018 r. Podkreślić przy tym trzeba, że brak winy podlega jedynie uprawdopodobnieniu, co jest środkiem zastępczym dowodu w ścisłym tego słowa znaczeniu i nie daje pewności, lecz tylko wiarygodność (prawdopodobieństwo) twierdzenia o jakimś fakcie.

W ocenie sądu brak winy strony w uchybieniu terminu nie został należycie uprawdopodobniony. Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności sądowej stanowi konieczną i jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Sąd badając wystąpienie braku winy w uchybieniu terminu powinien dokonać oceny z wykorzystaniem wszystkich okoliczności sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. W literaturze przedmiotu dominuje pogląd, że przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego w zalicza się np. przerwy w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar.

Strona 1/2