Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. D. i J. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 16 kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia oddalić wniosek skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

W skardze wniesionej przez M. D. i J. D. na decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławcze z dnia 16 kwietnia 2015 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia 15 września 2014 r. nr [...] orzekającą o ustaleniu na rzecz J. i M. D. opłaty docenckiej w wysokości 1349,25 zł. z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową gminnej sieci wodociągowej dla nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...], położonej w obrębie geodezyjnym B. - zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ze wskazaniem, że jest on zasadny z uwagi na istotne uchybienia w postępowaniu administracyjnym, które mogą mieć istotny wpływ na wynik sprawy w tym na wysokość naliczonej opłaty.

Rozpoznając złożony wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji, Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Powołany przepis zawiera alternatywne przesłanki podstawy wstrzymania zaskarżonego aktu, którymi są niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki te mogą zaistnieć łącznie lub oddzielnie. W pierwszym przypadku chodzi o taką szkodę (majątkową oraz niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.

Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu organu administracji publicznej zapewnia stronie tymczasową ochronę jej praw. Dlatego też to na stronie spoczywa obowiązek wykazania, że wykonanie przez organ decyzji lub innego aktu czy czynności może spowodować znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Strona skarżąca powinna przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione a twierdzenia te powinny zaś zostać poparte stosownymi dokumentami (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04, niepubl.).

Mając powyższe na uwadze oraz stosując kryteria przewidziane w art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd nie znalazł usprawiedliwionych podstaw do uwzględnienia wniosku skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący nie odwołali się bowiem ani nie uzasadnili okoliczności, które mogłyby uzasadniać powstanie znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w przedmiotowej sprawie. Sąd na etapie sprawy, w którym następuje rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie bada bowiem trafności zarzutów zgłoszonych w skardze, dotyczących niezgodności zaskarżonego aktu z prawem, a jedynie dokonuje oceny wystąpienia ustawowych przesłanek uzasadniających wstrzymanie jego wykonania. Ustosunkowanie się do zarzutów skargi na etapie rozpoznawania przedmiotowego wniosku jest niedopuszczalne (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lipca 2014 r., sygn. akt II OZ 661/14, LEX nr 1479276).

Brak wskazania przesłanek wymaganych przez przepis art. 61 § 3 ustawy uniemożliwia zaś Sądowi ocenę zasadności złożonego przez stronę skarżącą wniosku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04, niepubl.).

Dodatkowo wskazać należy, że decyzja nakładająca na skarżących obowiązek zapłacenia określonej kwoty pieniężnej (opłaty adiacenckiej) nie może prowadzić do spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyż uiszczenie kwoty pieniężnej ma ze swojej natury charakter odwracalny. W przypadku ewentualnego uwzględnienia przez Sąd skargi i uchylenia zaskarżonej decyzji, skarżący będą uprawnieni do zwrotu uiszczonej opłaty.

Uznając zatem, że brak jest w niniejszej sprawie przesłanek do wstrzymania zaskarżonej decyzji, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku orzekł w postanowieniu na podstawie art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1