Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący: Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 maja 2018 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego postanawia odrzucić skargę kasacyjną E. Z.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 417/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę E. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 maja 2018 r., nr [..], którym uchylono postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 15 marca 2018 r., nr [..], w zakresie terminu do uiszczenia przez E. Z. grzywny i terminu wykonania egzekwowanego obowiązku, wyznaczając nowy termin do dnia 30 września 2018 r., a w pozostałej części utrzymując postanowienie w mocy.

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem sporządzonym na wniosek skarżącej został doręczony pełnomocnikowi skarżącej w dniu 22 stycznia 2019 r.

W dniu 20 lutego 2019 r. skarżąca wniosła skargę kasacyjną osobiście przez siebie sporządzoną i podpisaną oraz poinformowała Sąd, że w dniu 24 stycznia 2019 r. jej pełnomocnik z wyboru wypowiedział pełnomocnictwo.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.

Stosownie do art. 173 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej jako p.p.s.a., od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2-4, art. 161 § 1 oraz art. 220 § 3, przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zgodnie natomiast z treścią art. 175 § 1 i § 2 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.

Z powyższych przepisów wynika, że skarga kasacyjna jest sformalizowanym środkiem prawnym, którego sporządzenie obwarowane zostało przez ustawodawcę przymusem adwokacko - radcowskim. Ze względu bowiem na konstrukcję podstaw kasacyjnych, określonych przez art. 174 p.p.s.a., sporządzenie skargi kasacyjnej wymaga fachowej wiedzy prawniczej co do zagadnień jurydycznych i zasadności podnoszonych zarzutów.

Badania złożonej skargi kasacyjnej pod względem spełnienia ustawowych wymagań formalnych dokonuje wojewódzki sąd administracyjny, do którego wpłynie pismo i w razie stwierdzenia takich braków - wzywa wnoszącego o ich usunięcie w zakreślonym terminie pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Jednak brak w postaci niezrealizowania przymusu adwokacko - radcowskiego przy sporządzeniu skargi kasacyjnej nie podlega uzupełnieniu. Przepisy p.p.s.a. obligują bowiem Sąd jedynie do wezwania o uzupełnienie braków skargi kasacyjnej dotyczących wymagań określonych w art. 176 p.p.s.a., innych niż przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia (art. 177a p.p.s.a.). Pozostałe wymogi, w tym obowiązek w zakresie przymusu adwokacko-radcowskiego, nie podlegają uzupełnieniu.

Strona 1/2