Dnia 2 lutego 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2017 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. J. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 2 czerwca 2016 roku, nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia zarzutów dotyczących prowadzenia egzekucji w sprawie nakazu rozbiórki postanawia: odmówić skarżącej przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 2 września 2016 r., sygn. akt II SA/Gd 477/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę A. J. jako wniesioną z uchybieniem terminu. Postanowienie doręczono skarżącej w dniu 27 września 2016 r. (vide: k. 18 akt sądowych), zaś w dniu 4 października 2016 r. strona wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wskazując, że przyczyną uchybienia temu terminowi była jej sytuacja życiowa, tj. konieczność opieki nad chorym mężem.
Rozpoznając powyższy wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) - dalej jako "p.p.s.a.", czynność podjęta w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże sąd, na wniosek strony, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, postanowi o przywróceniu terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). We wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.).
Z treści cytowanych przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i tylko kumulatywne zaistnienie przywołanych przesłanek może stanowić podstawę faktyczną i prawną do wydania przez sąd administracyjny postanowienia o przywróceniu wnioskodawcy terminu do dokonania czynności procesowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym (por. M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda (w:) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. R. Hausera i M. Wierzbowskiego, Warszawa 2011, art. 87, Nb 1).
Brak winy w uchybieniu terminu winien być oceniany w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od osoby dbającej należycie o swoje interesy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z dnia 27 maja 2014 r. sygn. akt II GZ 223/14, LEX nr 1465314; z dnia 3 września 2010 r., sygn. akt I OZ 655/10, LEX nr 741901). W orzecznictwie wskazuje się natomiast, że dopuszczenie się przez stronę choćby lekkiego niedbalstwa daje podstawę do przyjęcia jej zawinienia w uchybieniu terminu i odmowy przywrócenia terminu. Strona musi więc uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna (por. postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 20 października 2004 r., sygn. akt IV SA/Gl 647/04 - dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Oceniając w tym kontekście działanie skarżącej nie można przyjąć, że uchybienie przez nią terminowi do złożenia skargi było niezawinione. W szczególności za niedającą się przezwyciężyć przeszkodę nie mogą być uznane okoliczność faktyczne powołane we wniosku o przywrócenie terminu związane z opieką przez skarżącą nad chorym mężem. W ocenie Sądu opieka nad chorym współmałżonkiem, choć angażuje znaczną ilość czasu i może być trudna do połączenia z codziennymi obowiązkami, to jednakże nie stanowi przeszkody nagłej, uniemożliwiającej zachowanie terminu do wniesienia skargi. Z orzecznictwa sądowoadministracyjnego wynika, że wprawdzie do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy po stronie zainteresowanego przywróceniem terminu należy zaliczyć hospitalizację, to jednakże można to czynić tylko wtedy, gdy nie pozwala ona na wyręczenie się inną osobą. Skoro zastrzeżenie takie dotyczy hospitalizacji osoby wnoszącej o przywrócenie terminu, to tym bardziej fakt hospitalizacji męża wnioskodawczyni nie przemawia, przy zastosowaniu obiektywnego miernika wymaganej staranności, za stwierdzeniem braku winy w uchybieniu terminu. Nie wynika bowiem z tego faktu automatycznie, że strona nie mogła dokonać czynności procesowej, chociażby posługując się pomocą innych osób (w szczególności rodziny) przy wnoszeniu skargi do sądu, gdyż nie jest to czynność, której musiała dokonać osobiście (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 października 2014 r., sygn. akt I OZ 809/14 - dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).