Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy [...] w przedmiocie zwolnienia osobnej kwatery stałej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 4 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. T. na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy [...] z dnia 5 sierpnia 2002 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia osobnej kwatery stałej postanawia oddalić wniosek skarżącego Z. T. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 lutego 2005 r. odmawiające skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 9 lutego 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił skarżącemu Z. T. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy [...] z dnia 5 sierpnia 2002 r. Skarżący od powyższego postanowienia nie wywiódł zażalenia. W tej sytuacji prawomocnym postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2005 r. Sąd odrzucił wywiedzioną przez niego skargę, jako wniesioną po terminie.

W piśmie procesowym z dnia 23 sierpnia 2007 r. (data nadania w urzędzie pocztowym 28.08.2007 r.) skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu z dnia 9 lutego 2005 r., dołączając jednocześnie zażalenie na wymienione postanowienie. W uzasadnieniu wniosku podał, że do lipca 2003 r. uczestniczył osobiście w postępowaniu sądowym, jednakże ze względu na skierowanie go do pełnienia służby poza granicami kraju - ustanowił w sierpniu 2003 r. pełnomocnika do reprezentowania jego interesów przed Sądem. Następnie wskazał, iż pełnomocnik, poza skierowaniem do Sądu jednego pisma nie wywiązywał się z powierzonych mu obowiązków, o czym skarżący nie wiedział. Pełnomocnik bowiem nie tylko nie informował skarżącego o stanie sprawy, ale wręcz unikał kontaktu z nim. Pomimo podejmowania licznych prób nawiązania kontaktu z pełnomocnikiem - zarówno przed, jak i po rozpoznaniu wniosku o przywrócenie terminu, żadna z prób nie powiodła się. Skarżący podał, iż dopiero po powrocie do kraju nawiązał kontakt z pełnomocnikiem, który jednak nie potrafił mu udzielić żadnych informacji na temat sprawy, nie miał także dokumentów dotyczących sprawy, zachowywał się w sposób dziwny, tak jakby nie wiedział co się dzieje, jakby cierpiał na jakąś chorobę. Skarżący wskazał, iż dążąc do wyjaśnienia stanu pełnomocnika uzyskał w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w G. informację, iż wobec jego osoby toczą się postępowania w ramach korporacji zawodowej, do której należy. W tej sytuacji skarżący najpierw telefonicznie, a następnie osobiście zasięgał informacji o stanie sprawy. Dopiero w dniu 21 sierpnia 2007 r. dowiedział się o treści orzeczenia Sądu z dnia 9 lutego 2005 r. W ocenie skarżącego skoro uchybienie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 9 lutego 2005 r. spowodowane było stanem jego pełnomocnika, to uznać trzeba, że złożony wniosek jest zasadny, jako że skarżący nie ponosi winy w uchybieniu terminu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. W piśmie zawierającym wniosek należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 ustawy). W myśl zaś art. 87 § 5 powołanej ustawy - przywrócenie terminu po roku od jego upływu jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych.

Strona 1/2