Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy zażalenia B. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Gd 55/09 w sprawie ze skargi B. J. o wymierzenie grzywny Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego z powodu niewykonania wyroku sądu w sprawie przekazania wniosku dotyczącego wznowienia postępowania w sprawie pozwolenia na budowę postanawia odrzucić zażalenie.
Skarżąca złożyła zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 2009 r., którym odmówiono uzupełnienia uzasadnienia postanowienia tego Sądu z dnia 19 marca 2009 r., odrzucającego skargę wniesioną przez B.J. w opisanej wyżej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie jako niedopuszczalne należało odrzucić.
Stosownie do treści art. 194 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), dalej p.p.s.a., zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem jest:
1) przekazanie sprawy innemu sądowi administracyjnemu;
2) wstrzymanie lub odmowa wstrzymania wykonania decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, o których mowa w art. 61;
3) zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania;
4) odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku;
5) sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa;
6) oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego;
7) odrzucenie skargi kasacyjnej;
8) odrzucenie zażalenia;
9) zwrot kosztów postępowania, jeżeli strona nie wnosi skargi kasacyjnej;
10) ukaranie grzywną.
Jak wynika z treści przytoczonego wyżej przepisu, wśród enumeratywnie wymienionych przypadków, gdy stronie przysługuje zażalenie od postanowienia, niewymieniony został przedmiot "uzupełnienia uzasadnienia". Odwołać się zatem należy do przepisu ustawy normującego kwestię uzupełnienia wyroku (art. 157 p.p.s.a.), który podlega zastosowaniu odpowiednio do postanowień (por. art. 166 p.p.s.a.). Stosownie do treści art. 157 § 1 strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Wniosek o uzupełnienie wyroku co do zwrotu kosztów sąd może rozpoznać na posiedzeniu niejawnym (§ 2). Orzeczenie uzupełniające wyrok zapada w formie wyroku, chyba że uzupełnienie dotyczy wyłącznie kosztów (§ 3).
Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy zapadło w formie postanowienia o odrzuceniu skargi na niewykonanie wyroku. Odpis postanowienia doręczono skarżącej w dniu 31 marca 2009 r., a w dniu 7 kwietnia 2009 r. złożony został wniosek o uzupełnienie uzasadnienia przez "wskazanie na podstawie jakich dokumentów i akt administracyjnych (z podaniem sygnatur i dat dokumentów) Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekał w tej sprawie". Analizując treść przytoczonego wyżej przepisu w świetle okoliczności niniejszej sprawy wskazać trzeba, że wniosek skarżącej nie mieści się w dyspozycji art. 157 p.p.s.a., nie dotyczy bowiem kwestii nierozpoznania całości skargi ani jakichkolwiek dodatkowych orzeczeń, w tym rozstrzygnięcia o kosztach sądowych. Postanowienie o odrzuceniu skargi, poprzez ocenę niedopuszczalności zaskarżenia w świetle treści art. 154 § 1 w związku z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., wyczerpuje całość żądania strony. Wniosek strony, sformułowany jednoznacznie jako żądanie "uzupełnienia uzasadnienia" nie odpowiadając kompletnej regulacji art. 157 (w związku z art. 166) p.p.s.a. podlegać powinien oddaleniu, przy czym postanowienie o oddaleniu nie jest zaskarżalne, ponieważ nie zostało to przewidziane w ustawie (por. także Komentarz do Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi pod red. Tadeusza Wosia, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005 r., str. 490). Zwrócić trzeba także uwagę na to, że o wymogach, jakie powinno spełniać uzasadnienie orzeczenia sądu administracyjnego, rozstrzyga przepis art. 141 § 4 p.p.s.a., który również należy stosować odpowiednio do postanowień, stanowiąc, że powinno ono zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Jak wskazał przy tym Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 10 marca 2008 r., sygn. akt OZ 1361/07 (nie publ., Baza orzeczeń LEX nr 348205), nawet brak któregoś elementów wymienionych w przepisie art. 141 § 4 p.p.s.a. nie uzasadnia złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku, bowiem przepis art. 157 powołanej ustawy dotyczy jedynie sentencji orzeczenia sądu.
Podzielając w pełni przytoczone wyżej stanowisko Sąd orzekający w niniejszej sprawie wskazuje, że analogicznie nie ma również podstaw prawnych do żądania uzupełnienia uzasadnienia postanowienia, w konsekwencji wniosek taki nie mógł zostać uwzględniony.
Ponieważ skarżone postanowienie z dnia 11 maja 2009 r. o odmowie uzupełnienia uzasadnienia postanowienia WSA z dnia 19 marca 2009 r. jest niezaskarżalne, tym samym nieprzysługuje od niego zażalenie. Konsekwencją tego natomiast jest fakt, iż zgodnie z treścią art. 163 § 2 p.p.s.a., postanowienie z dnia 11 maja 2009 roku nie zawiera uzasadnienia.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 178 w związku z art. 194 § 1 i art. 197 § 2 p.p.s.a. zażalenie jako niedopuszczalne odrzucił.