Dnia 18 stycznia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2010 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 czerwca 2009 roku, nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie warunków zabudowy postanawia: odmówić skarżącemu K. D. przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 20 października 2009 roku K. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na opisaną powyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, utrzymującą w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 23 kwietnia 2009 roku, nr [...]. Zaskarżona decyzja została doręczona pełnomocnikowi skarżącego A. J. w dniu 26 sierpnia 2009 roku wraz z prawidłowym pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia skargi. Dodatkowo Samorządowe Kolegium Odwoławcze przesłało decyzję także skarżącemu, który odebrał ją w dniu 22 września 2009 roku.
Skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Uzasadniając powyższy wniosek stwierdził, że w dniu 26 sierpnia 2009 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze przesłało zaskarżoną decyzję ustanowionemu przez niego w postępowaniu administracyjnym pełnomocnikowi A. J. Przesyłkę odebrała córka pełnomocnik - O. J., ponieważ A. J. przebywała od dnia 8 sierpnia 2009 roku poza granicami kraju. Skarżący wskazał, że po odebraniu przesyłki, na jego telefoniczne polecenie, O. J. udała się do siedziby Samorządowego Kolegium Odwoławczego, aby poinformować o nieobecności skarżącego oraz jego pełnomocnika - A. J. Jak wyjaśnił dalej skarżący, O. J. poinformowano w Kolegium, że "zostanie przesłane pismo po 20 września", gdy skarżący będzie już przebywał pod swym adresem zamieszkania. Z tych względów skarżący podjął kroki mające na celu złożenie skargi dopiero po otrzymaniu pisma (zaskarżonej decyzji) w dniu 22 września 2009 roku. Skarżący stwierdził nadto, że gdyby nie fakt zapewnienia O. J., iż zostanie przesłane kolejne pismo w związku z nieobecnością skarżącego oraz jego pełnomocnika, dołożyłby wszelkich starań, aby wnieść skargę w terminie 30 dni od dnia doręczenia zaskarżonej decyzji pełnomocnikowi - A. J., która ze względów zdrowotnych powróciła do kraju wcześnie niż planowała, to jest w dniu 4 września 2009 roku.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o odrzucenie skargi, jako wniesionej po upływie terminu, który rozpoczął bieg w dniu doręczenia decyzji pełnomocnikowi skarżącego.
Rozpoznając wniosek skarżącego Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) czynność podjęta w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże sąd, na wniosek strony, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, postanowi o przywróceniu terminu (art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
W niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze, że w toku postępowania administracyjnego skarżący K. D. udzielił w dniu 27 maja 2009 roku pełnomocnictwa swej siostrzenicy A. J. do reprezentowania go przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w toczącym się w niniejszej sprawie postępowaniu administracyjnym. Zatem doręczenie zaskarżonej decyzji domownikowi pełnomocnika skarżącego - A. J. było skuteczne zarówno w stosunku do pełnomocnika skarżącego, jak również wobec samego skarżącego. Zgodnie bowiem z art. 40 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku, nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej jako k.p.a.), jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi. Z treści art. 43 zd. 1 k.p.a. wynika zaś, iż w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi. W doktrynie podkreśla się przy tym, że przepis art. 40 § 2 k.p.a. nie dopuszcza żadnych wyjątków i zgodnie z przyjętą w Kodeksie postępowania administracyjnego zasadą oficjalności doręczeń, ograny administracyjne prowadzące postępowanie obarczone są obowiązkiem doręczania wszystkich pism procesowych, w tym orzeczeń (decyzji, postanowień), pełnomocnikowi ustanowionemu w sprawie (por. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, C. H. Beck, wyd. 6, Warszawa 2004, str. 294). Oznacza to, że doręczenie pisma stronie, która ustanowiła pełnomocnika, jest bezskuteczne. Z kolei jednoczesne doręczenie pisma stronie i pełnomocnikowi wywołuje jedynie ten skutek, że strona jest poinformowana o treści pisma, natomiast bieg terminu do wniesienia środka zaskarżenia rozpoczyna się z datą skutecznego doręczenia pisma pełnomocnikowi. Z tych też względów w sytuacji, jaka zaistniała w przedmiotowej sprawie, gdy decyzja została doręczona zarówno stronie jak i jej pełnomocnikowi, uznać należy, że pismem prawidłowo doręczonym było pismo doręczone pełnomocnikowi i w konsekwencji to doręczenie będzie wywoływać skutki prawne. Termin do wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego przez skarżącego, za którego w postępowaniu administracyjnym działał pełnomocnik, rozpoczął zatem swój bieg od dnia doręczenia rozstrzygnięcia pełnomocnikowi skarżącego. W przedmiotowej sprawie zaskarżona decyzja została doręczona pełnomocnikowi skarżącego w dniu 26 sierpnia 2009 roku, w trybie wynikającym z art. 43 zd. 1 k.p.a. tj. z uwagi na nieobecność adresata - dorosłemu domownikowi. Zatem 30-dniowy termin do wniesienia skargi, wynikający z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, upłynął skarżącemu w dniu 25 września 2009 roku.