Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Diana Trzcińska po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. P. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 grudnia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia przyznać B. P. prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.
B. P. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie z kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawcy wynika, że prowadzi on jednoosobowe gospodarstwo domowe. Źródłem jego utrzymania jest zasiłek okresowy w kwocie 238,50 zł oraz zasiłek celowy w kwocie 200 zł na dożywianie, otrzymywane z pomocy społecznej. Jak oświadczył skarżący, nie posiada on żadnego majątku, przedmiotów wartościowych, ani oszczędności.
Zgodnie z treścią art. 239 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), strona skarżąca działanie lub bezczynność w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych. Oznacza to zatem, że skarżący z mocy samej ustawy zwolniony jest od konieczności ponoszenia kosztów sądowych w niniejszej sprawie, gdyż należy ona do kategorii spraw z zakresu pomocy społecznej. W tej sytuacji referendarz rozważył wniosek skarżącego o przyznanie mu prawa pomocy jedynie w zakresie ustanowienia adwokata, tj. w zakresie częściowym.
Stosownie zatem do treści art. 245 § 3 cytowanej wyżej ustawy prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przyznanie zaś prawa pomocy w zakresie częściowym osobie fizycznej następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 cytowanej ustawy). Zgodnie z art. 246 § 3 ustawy - ustanowienie dla strony adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego wymaga dodatkowego złożenia przez wnioskodawcę osobistego oświadczenia o niezatrudnianianiu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z tymże pełnomocnikiem.
Wskazane przepisy stanowią odstępstwo od ogólnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 cytowanej ustawy, zgodnie z którą strona obowiązana jest pokrywać koszty wywołane swoim uczestnictwem w sprawie. Rzeczą wnioskodawcy jest zatem wykazanie, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych wyżej przepisach.
Biorąc pod uwagę zawarte we wniosku dane, odzwierciedlające aktualną sytuację majątkową skarżącego: fakt braku zatrudnienia i stałych dochodów, a także oszczędności, należało uznać, że nie jest on w stanie ponieść kosztów postępowania związanych z ustanowieniem pełnomocnika profesjonalnego z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie. Tym samym, spełnia on ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym.
Z tych względów, na podstawie wskazanych przepisów, orzeczono jak w sentencji postanowienia.