Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w następującym składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2017r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu M. W. od postanowienia referendarza sądowego z 18 maja 2017 r. odmawiającego przyznania prawa pomocy we sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 września 2016 r., nr [...] w przedmiocie wykonania urządzeń zapobiegających szkodom postanawia: utrzymać w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 18 maja 2017 r. o odmowie przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z 18 maja 2017 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku odmówił skarżącej M. W. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Strona skarżąca uzasadniła swój wniosek brakiem dochodów, gdyż pomimo posiadania gruntów rolnych o pow. 7,51 ha nie osiąga z nich pożytków, a środki na utrzymanie pozyskuje z pożyczek od osób prywatnych. Przeciwko skarżącej prowadzone są postępowania sądowe oraz egzekucyjne o spłatę zadłużenia, które posiada wobec kilku instytucji. Zdaniem skarżącej, przyczyny dla których ubiega się o przyznanie jej prawa pomocy są doskonale znane sądowi, zostały szczegółowo opisane i przedstawione we wnioskach o przyznanie prawa pomocy składanych w ciągu ostatnich kilku miesięcy.
Referendarz sądowy uznała oświadczenie skarżącej za niewystarczające do dokonania oceny jej możliwości płatniczych i zarządzeniem z 17 stycznia 2017 r. wezwała skarżącą do przedłożenia w terminie 14 dni oświadczeń, których celem było doprecyzowanie twierdzeń wnioskodawczyni zawartych we wniosku oraz ich udokumentowanie. Jednocześnie, wyjaśniono skarżącej, że niezastosowanie się do treści wezwania w zakreślonym terminie może być uznane za niewykazanie spełnienia przesłanek warunkujących przyznanie prawa pomocy i skutkować jego odmową.
Strona skarżąca nie nadesłała żadnych oświadczeń i nie przedłożyła żądanych dokumentów w tej sytuacji referendarz uznała, że wnioskodawczyni nie wykonała zarządzenia w przedmiocie przedłożenia dokumentów źródłowych. W konsekwencji powyższego skoro wnioskodawczyni nie wyjaśniła m.in. skąd czerpie środki na bieżące utrzymanie, jaka jest wysokość jej aktualnego zadłużenia i wobec kogo jest dłużnikiem, jakie faktycznie są jej koszty utrzymania referendarz uznała, że niemożliwe jest uwzględnienie wniosku. Brak dokumentów nie pozwala na zweryfikowanie zawartego w formularzu urzędowym PPF stwierdzenia wnioskodawczyni, że jej sytuacja majątkowa jest na tyle trudna, że nie jest ona w stanie pokryć jakichkolwiek kosztów niniejszego postępowania.
W sprzeciwie od powyższego postanowienia M. W. wniosła o wyznaczenie pełnomocnika z urzędu wskazując, że udział profesjonalnego pełnomocnika pozwoli na przygotowanie uzasadnienia sprzeciwu. Podkreśliła, że czynności przed sądem podejmuje samodzielnie i powoduje to pozbawienie jej prawa do sądu pomimo, że od wielu lat pozbawiona jest dochodów wskutek działania funkcjonariuszy publicznych. Wyraziła skarżąca przekonanie, że pomoc profesjonalisty pozwoliłaby jej skutecznie ubiegać się o przyznanie prawa pomocy.
W tych okolicznościach faktycznych i prawnych Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że wniesienie sprzeciwu nie ma charakteru anulacyjnego, ale powoduje kontrolę postanowienia referendarza co do jego zgodności z prawem. Procedując w zgodzie z powyższymi zasadami sąd kontroluje prawidłowość rozstrzygnięcia wniosku o przyznanie prawa pomocy.
W niniejszej sprawie skarżącą zwróciła się z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, co wynika z treści formularza PPF.