Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. W. i M. W. na działania Burmistrza w przedmiocie zarządzenia i przeprowadzenia przetargu na zbycie nieruchomości postanawia odrzucić skargę.
E. W. i M. W. wnieśli do tut. Sądu skargę z żądaniem unieważnienia przetargu nieograniczonego przeprowadzonego przez Burmistrza na sprzedaż nieruchomości stanowiącej własność gminy obejmującej działkę nr [...] położoną w N. D. G. przy ul. [...]. Z uzasadnienia skargi oraz zawartych w niej żądań, a także z załączonych do skargi dokumentów wynika, że skarżący kwestionują zasadność zastosowania procedury przetargowej i twierdzą, że wyżej opisana nieruchomość powinna zostać zbyta bez przetargu na ich rzecz. Wskazują, że ich uprawnienie do bezprzetargowego nabycia nieruchomości wynika z uchwały Rady Miejskiej Nr [...] z dnia 30 kwietnia 1998 r. przyznającej pierwszeństwo nabycia nieruchomości gminnych m. in. dzierżawcom. Skarżący wywodzą, że legitymują się umową dzierżawy zawartą w dniu 6 czerwca 2006 r. , a dokonane dniu 26 czerwca 2008 r. jej wypowiedzenie uznają za bezskuteczne, gdyż nastąpiło z naruszeniem zawartych w niej postanowień.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie wywodząc, że miał prawo do rozwiązania umowy stron oraz do przeprowadzenia przetargu na zbycie nieruchomości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu na mocy art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ) oznaczanej dalej jako p.p.s.a., gdyż przedmiotowa sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Wprawdzie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, jednak kontrola ta obejmuje rozpatrywanie skarg na określone prawne formy działalności administracji publicznej takie jak: decyzje administracyjne, określone postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym i egzekucyjnym, akty prawa miejscowego czy inne szczegółowo określone w art. 3 § 2 p.p.s.a. Sąd administracyjny jest również właściwy w sprawach poddanych jego właściwości w przepisach szczególnych stosownie do art. 3 § 3 p.p.s.a. Czynności właściwego organu związane z procedurą przetargową unormowane w Rozdziale 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( Dz. U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603 ze zm. ) oraz przepisach wykonawczych ( vide: rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania przetargów oraz rokowań na zbycie nieruchomości - Dz. U. Nr 207, poz. 2108 ) nie podlegają właściwości sądu administracyjnego, gdyż ani nie mieszczą się w zakresie spraw wymienionych w art. 3 § 2, ani żaden inny przepis prawa nie poddaje ich kontroli sądu administracyjnego. W szczególności ogłoszenie, zorganizowanie i przeprowadzenie przetargu to czynności, które nie mogą zostać zakwalifikowane do kategorii "innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa" przewidzianych w punkcie 4 art. 3 § 2 p.p.s.a. W ramach procedury przetargowej organ podejmuje działania mające charakter cywilny, a nie czynności, które w sposób władczy określają prawa i obowiązki uczestników przetargu czy też innych osób. Fakt, że zbycie nieruchomości przez jednostkę samorządu terytorialnego, a ściślej ujmując wyłonienie nabywcy nieruchomości następuje w ramach określonej procedury nie oznacza, że właściwy organ wykonuje je w ramach działań z zakresu tzw. administracji publicznej.
Powyższe stanowisko potwierdza również analiza orzecznictwa sądowego, które w tym przedmiocie zdecydowanie wyklucza właściwość sądów administracyjnych i jednolicie przyjmuje, że spory związane z przeprowadzeniem procedury przetargowej to spory cywilne, a prawidłowość czynności związanych ze zorganizowaniem i wynikiem przetargu może podlegać weryfikacji jedynie w ramach właściwie skonstruowanego powództwa przed sądem cywilnym ( por. uchwała SN z dnia 2 sierpnia 1994 r., III CZP 96/94, OSNC 1995/1/11; postanowienie WSA w Lublinie z dnia 15 października 2007 r., II SA/Lu 749/07; postanowienie NSA z dnia 12 kwietnia 2007 r., I OSK 348/07; postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 2007 r., II SA/Wr 591/07; postanowienie WSA w Gdańsku z 17 września 2008 r., II SA/Gd 496/08 - wszystkie dostępne na https://cbois.nsa.gov.pl ).
Skarżący zatem nie mogą oczekiwać, że na skutek wniesionej skargi sąd administracyjny oceni i zbada prawidłowość wypowiedzenia umowy dzierżawy, uzna jego bezskuteczność i na tej podstawie unieważni przetarg i przyzna im uprawnienie do bezprzetargowego nabycia nieruchomości czy też nakaże organowi jej sprzedaż na ich rzecz. Kwestie te nie mieszczą się bowiem w kompetencjach sądu administracyjnego i należą do tzw. drogi cywilnej. Jak wskazano wyżej wszystkie te okoliczności władny jest rozstrzygnąć wyłącznie sąd powszechny w ramach właściwego powództwa cywilnego.