Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w następującym składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. B., R. B. i B. Ć. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 22 sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie niezałatwienia w terminie sprawy dotyczącej wykonania robót budowlanych postanawia odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Pismem z 24 września 2019 r., nadanym w dniu 25 września 2019 r. listem poleconym skarżący, reprezentowani przez radcę prawnego F. W., wnieśli skargę na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 22 sierpnia 2019 r., w którym stwierdzono, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nie dopuścił się bezczynności oraz nie dopuścił się przewlekłości.
Postanowienie to zawierało informacje, że nie przysługuje na nie zażalenie.
Jednocześnie ze skargą pełnomocnik skarżących złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi od postanowienia WINB z 22 sierpnia 2019 r. argumentując, że uchybienie nastąpiło bez winy ze strony skarżących.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325; powoływanej dalej jako "p.p.s.a.") sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała czynności w postępowaniu sądowym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.), przy czym równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.). Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym (art. 88 zd. 1 p.p.s.a).
Zgodnie z art. 141 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096) - w skrócie: "k.p.a." - na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi.
Przepis art. 37 § 6 k.p.a. przewiduje wydanie w toku postępowania administracyjnego postanowienia w przedmiocie rozpatrzenia ponaglenia, o którym mowa w art. 37 § 1 k.p.a. Jest to postanowienie zaliczane do grupy aktów administracyjnych, wydawanych w toku postępowania administracyjnego, dotyczących poszczególnych, incydentalnych kwestii wynikających w toku tego postępowania, a nie aktów rozstrzygających o istocie sprawy. Postanowienie to nie kończy także postępowania w sprawie. Unormowanie to służy natomiast zwalczaniu bezczynności lub przewlekłości w załatwianiu sprawy przez organ niższego stopnia. Powołany wyżej przepis nie zawiera normy, która uprawniałaby adresata postanowienia wydanego na jego podstawie, do wniesienia zażalenia. Nie jest to więc postanowienie podlegające zaskarżeniu do sądu administracyjnego, o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a.
W tej sytuacji wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi jest niedopuszczalny. Jak bowiem wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, przez "niedopuszczalny" wniosek o przywrócenie terminu należy rozumieć wniosek złożony w przypadku, gdy strona nie uchybiła terminowi, co wynika a contrario z art. 86 § 1 ab initio p.p.s.a. (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 2013 r., sygn. akt II GZ 519/12). Innymi słowy, złożenie wniosku o przywrócenie terminu uwarunkowane jest przede wszystkim tym, by termin do podjęcia czynności procesowej upłynął. Dopiero wówczas czynność taka staje się bezskuteczna (art. 85 p.p.s.a.). Również przedwczesny wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej należy uznać za niedopuszczalny z mocy samej ustawy (art. 88 p.p.s.a.) i z tej przyczyny za podlegający odrzuceniu (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. akt II FZ 960/12).
Z uwagi na okoliczność braku możliwości wniesienia skargi na postanowienie wskazane w sentencji niniejszego postanowienia skarżący nie mogli uchybić terminowi do wniesienia takiej skargi.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 88 p.p.s.a, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.