Dnia 11 czerwca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 7 listopada 2012 r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego postanawia odmówić skarżącemu G. G. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia z dnia 18 stycznia 2013 r. wniesionego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 stycznia 2013 r. sygn. akt II SA/Gd 755/12.
G. G., pismem z dnia 18 stycznia 2013 r., wniósł zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 stycznia 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 755/12 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 7 listopada 2012 r., nr [[...]].
Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału II z dnia 25 stycznia 2013 r. wezwano wnoszącego zażalenie G. G. do usunięcia jego braków formalnych przez złożenia 29 egzemplarzy odpisów tego zażalenia poświadczonych za zgodność z oryginałem - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia.
Przesyłka zawierająca powyższe wezwanie, skierowana do skarżącego na adres podany w skardze, pomimo dwukrotnego awizowania nie została przez skarżącego podjęta. W związku z powyższym pozostawiona została w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia na dzień 19 lutego 2013 r. - w trybie art. 73 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.).
W dniu 11 kwietnia 2013 r. (data nadania do sądu) skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia z dnia 18 stycznia 2013 r., wyjaśniając, że uchybił terminowi, bowiem nie znalazł zawiadomienia o pozostawieniu przesyłki w urzędzie pocztowym. Wskazał jednocześnie, że jest stroną aktywną w toku postępowania i nie uchybia terminom wskazanym przez sąd. Ponadto, na obecnym etapie postępowania, nawet gdyby załączył do zażalenia 28 odpisów, to sąd i tak wezwałby go do nadesłania jeszcze jednego odpisu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 86 § 1 P.p.s.a.). Zgodnie z art. 87 § 1, 2 i 4 P.p.s.a pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności sądowej stanowi konieczną i jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Sąd badając wystąpienie braku winy w uchybieniu terminu powinien dokonać oceny z wykorzystaniem wszystkich okoliczności sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 sierpnia 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 745/98, LEX nr 42023). W literaturze przedmiotu dominuje pogląd, że przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2010 r., sygn. akt I OZ 655/10, LexPolonica nr 2387928). Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się np. przerwy w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar (por. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2004, str. 329).