Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego ----- z dnia 5 września 2008 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia przywrócić skarżącej termin do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 stycznia 2009 r.
Rozpoznając wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej Sąd uznał, że jest on zasadny.
Po otrzymaniu 25 lutego 2009 r. wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r. wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej, skarżąca 27 lutego 2009 r. nadała w urzędzie pocztowym wniosek o przyznanie prawa pomocy przez ustanowienie radcy prawnego. Wniosek został pozytywnie rozpoznany postanowieniem z dnia 6 marca 2009 r.
Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w dniu 25 marca 2009 r. wyznaczyła pełnomocnikiem skarżącej r. pr. D. M. Sąd został o tym poinformowany 1 kwietnia 2009 r. i w dniu 6 kwietnia 2009 r. poinformował skarżącą o obowiązku udzielenia wyznaczonej radcy prawnej pełnomocnictwa. Do pism sądowych i w następstwie tego pisma Okręgowej Izby Radców Prawnych wkradł się błąd, polegający na użyciu wobec skarżącej imienia A. zamiast A., co sprawiło, że skarżąca kierowaną do niej korespondencję uznała, jak to określiła, za nieaktualną. Niemniej w dniu 14 kwietnia 2009 r. udzieliła r. pr. D. M. pełnomocnictwa, które do sądu wpłynęło 24 kwietnia 2009 r. W tym samym dniu upoważniony przez r. pr. D. M. aplikant radcowski przeglądał akta i sporządzał z nich odpisy.
Skarga kasacyjna została wniesiona w dniu 8 maja 2009 r. , a więc po terminie, który upłynął 27 marca 2009 r. Równocześnie z wniesieniem skargi kasacyjnej wniesiono o przywrócenie terminu do jej wniesienia, uzasadniając to początkowo błędem sądu polegającym na pomyleniu imienia skarżącej, później, w piśmie z 29 czerwca 2009 r., także koniecznością zbadania sprawy z należytą starannością i utrudnieniem zbadania sprawy wynikającym z tego, że skarżąca mieszka daleko od siedziby kancelarii r. pr. D. M. (w odległości około 100 km).
W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że po pierwsze wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi został wniesiony w siedmiodniowym terminie od ustania przyczyny uchybienia (art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. nr 153 poz. 1270 ze zm.) i po drugie, że uchybienie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej nie było przez skarżącą ani jej pełnomocnika zawinione.
Określając moment ustania przyczyny uchybienia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej Sąd miał na uwadze wykładnię podobnych przepisów kodeksu postępowania cywilnego dokonaną przez Sąd Najwyższy w uchwale z 17 lutego 2009 r. w sprawie III CZP 117/08, którą można stosować w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tą jedynie modyfikacją, że zamiast wspomnianego tam nieprzekraczalnego terminu 2 miesięcy należy przyjąć termin 30 dni.
Następnie uwzględniając, że dopiero od 14 kwietnia 2009 r. r. pr. D. M. była uprawniona do działania za skarżącą, uwzględniając niezbędny czas na doręczenie pism, zapoznanie się z aktami i sporządzenie skargi kasacyjnej, jej złożenie w dniu 8 maja 2009 r. nie może być uznane za przekraczające rozsądny czas, który przez ustawodawcę został oznaczony na nieprzekraczający 30 dni od doręczenia odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
Nie sposób też uznać, że skarżąca w jakikolwiek sposób przyczyniła się do uchybienia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, skoro dwa dni po otrzymaniu wyroku z uzasadnieniem i pouczeniem o sposobie wniesienia skargi kasacyjnej wszczęła konieczną procedurę przyznania jej pełnomocnika z urzędu. Także następne czynności skarżącej, mianowicie udzielenie pełnomocnictwa wyznaczonemu radcy prawnemu, nie były opieszałe.
Wobec tego Sąd na mocy art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153 poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji postanowienia.