Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącego F. B. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 maja 2014 r. w sprawie ze skargi F. B. na uchwałę Rady Miasta z dnia 8 maja 2013 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia oddalić wniosek.
Postanowieniem z dnia 29 maja 2014 r. w sprawie sygn. akt II SA/Gd 810/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił wniosek skarżącego F.B. o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Doroty Jadwiszczok. Odpis postanowienia doręczony został ustanowionemu w sprawie z urzędu pełnomocnikowi skarżącego radcy prawnemu W. Ł. w dniu 3 czerwca 2014 r. (zob. zwrotne potwierdzenie odbioru karta 241). Ustawowy termin siedmiodniowy do wniesienia zażalenie na to postanowienie upłynął w dniu 10 czerwca 2014 r. Pełnomocnik skarżącego dnia 10 czerwca 2014 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) złożył pismo procesowe, w którym zawarł wniosek o przedłużenie do dnia 24 czerwca 2014 r. terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 29 maja 2014 r. Jak wyjaśnił w piśmie, nie widzi podstaw do zaskarżenia tego postanowienia, natomiast skarżący mógłby samodzielnie wnieść zażalenie. Wobec braku kontaktu telefonicznego ze skarżącym pełnomocnik przesłał mu odpis postanowienia sądu (zob. pismo karta 243). Pismem procesowym nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 13 czerwca 2014 r. F. B. poinformował, że rozwiązał pełnomocnictwo z radcą prawnym W. Ł. (zob. pismo i załącznik karta 245-246).
Następnie w dniu 17 czerwca skarżący złożył samodzielnie zażalenie na postanowienie z dnia 29 maja 2014 r., które zostało odrzucone postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 30 czerwca 2014 r. (zob. zażalenie i postanowienie karta 253, 257). Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 5 listopada 2014 r. w sprawie sygn. akt II OZ 1158/14 oddalił zażalenie F. B. na postanowienie z dnia 2 września 2014 r. (zob. postanowienie NSA karta 299).
Obecnie podlega rozpoznaniu wniosek skarżącego z dnia 9 lipca 2014 r. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 29 maja 2014 r. (zob. wniosek karta 263). Z uzasadnienia wniosku wynika, że o uchybieniu terminu do złożenia zażalenia dowiedział się skarżący z postanowienia z dnia 30 czerwca 2014 r., odebranego dnia 7 lipca 2014 r. Postanowienie z dnia 29 maja 2014 r. zostało doręczone pełnomocnikowi z urzędu w dniu 3 czerwca 2014 r., a wysłane skarżącemu przez tego pełnomocnika w dniu 10 czerwca 2014 r., zatem ostatniego dnia terminu do zaskarżenia. Według skarżącego obowiązkiem ustanowionego radcy prawnego było wniesienie zażalenia, czego nie uczynił. Uniemożliwił jednocześnie wniesienie samodzielne zażalenia przez skarżącego, przesyłając mu zbyt późno odpis postanowienia. Skarżący twierdzi w związku z tym, że nie ponosi winy w uchybieniu terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie z art. 87 tej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).