Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędziowie: WSA Dorota Jadwiszczok WSA Katarzyna Krzysztofowicz po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wyłączenie sędziów w sprawie ze skargi B. F. na decyzję Wojewody z dnia 4 grudnia 2013 r., Nr [...] w przedmiocie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość postanawia oddalić wniosek o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Wandy Antończyk, Jolanty Górskiej oraz Marioli Jaroszewskiej.
Wnioskiem z dnia 25 lutego 2014 r. skarżący B.F. złożył wniosek o wyłączenie od rozpoznawania sprawy sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Wandy Antończyk, Jolanty Górskiej oraz Marioli Jaroszewskiej.
W uzasadnieniu wniosku, powołując się na art. 18 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", skarżący wskazał, że wymienieni we wniosku sędziowie orzekali w sprawie o sygn. akt II SA/Gd 719/13 i wydali w dniu 17 grudnia 2013 r. wyrok, zaskarżony następnie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sędziowie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, których dotyczy przedmiotowy wniosek tj. W. A., Jolanta Górskiej oraz Mariola Jaroszewska złożyli do akt postępowania oświadczenia, iż w sprawie nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 18 p.p.s.a., ani inne tego rodzaju, które mogłyby wywołać wątpliwości co do ich bezstronności (art. 19 p.p.s.a.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego o wyłączenie Sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku tj. W. A., Jolanty Górskiej oraz Marioli Jaroszewskiej od orzekania w przedmiotowej sprawie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 18 i art. 19 p.p.s.a., wyłączenie sędziego od orzekania w sprawie sądowoadministracyjnej może nastąpić z mocy samej ustawy bądź też na wniosek strony.
Art. 18 § 1 p.p.s.a. stanowi, że sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach:
1) w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki;
2) swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia;
3) osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli;
4) w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron;
5) w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą;
6) w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator;
6a) dotyczących skargi na decyzję albo postanowienie, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu w sprawie brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie;
7) w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej.
W przedmiotowej sprawie nie zachodzi żadna z wyżej wskazanych przyczyn wyłączenia sędziego z urzędu.
Niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18 p.p.s.a., w art. 19 tej ustawy zakreślono tzw. względne przesłanki wyłączenia. Przepis ten stanowi, że sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Okoliczności, o których mowa wart. 19 p.p.s.a., obejmują zarówno te związane z osobistymi stosunkami między sędzią, a stroną czy jej przedstawicielem, ale także inne uwarunkowania zewnętrzne i wewnętrzne, które w przypadku konkretnego sędziego mogą budzić uzasadnione wątpliwości co do wydania orzeczenia opartego na w pełni zobiektywizowanych przesłankach. Okoliczności takie w danej sprawie muszą faktycznie wystąpić, tzn. nie mogą mieć charakteru potencjalnego. Ponadto wątpliwość co do bezstronności sędziego musi być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji przez stronę w jej wniosku i należy ją odnieść do ewentualnego braku bezstronności w konkretnej sprawie. Zatem nie jest wystarczająca sama podejrzliwość strony bądź utrata wiary w bezstronność sędziego.