Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Antończyk po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku F. B. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jego skargi na działalność Starosty w przedmiocie udzielenia pozwoleń wodnoprawnych postanawia przyznać F. B. prawo pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie radcy prawnego.
F. B. wniósł sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego z dnia 5 czerwca 2009 r., odmawiającego przyznania mu prawa pomocy przez zwolnienie z kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. W piśmie z dnia 22 lipca 2009 r. skarżący zmodyfikował wniosek zawarty w sprzeciwie od powyższego postanowienia, domagając się ustanowienia dla niego pełnomocnika w osobie radcy prawnego. Tym samym, skarżący cofnął wniosek o zwolnienie z kosztów sądowych. Skarżący podał, że sprawa ma trudny, skomplikowany charakter i nie jest on w stanie samodzielnie jej prowadzić, a nie stać go na zatrudnienie profesjonalnego pełnomocnika z wyboru.
Uwzględniając fakt, że wniesiony sprzeciw nie podlegał odrzuceniu, zgodnie z dyspozycją art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), postanowienie, od którego wniesiono sprzeciw utraciło moc, a sprawa podlegała ponownemu rozpatrzeniu przez Sąd.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawcy wynika, że jest on emerytem, prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną, zamieszkując wspólnie z synem i synową w ich mieszkaniu. Źródłem utrzymania skarżącego jest jego emerytura w wysokości 1 403 zł netto miesięcznie. Jego żona nie osiąga dochodów, zaś dochodów pozostałych członków rodziny skarżący nie przedstawił, argumentując, że nie zachodzą przesłanki do alimentacji ze strony syna - z uwagi na fakt nie pozostawania w niedostatku. Skarżący jest osobą schorowaną, ponoszącą duże wydatki na leczenie i leki. Ponadto, jest on właścicielem nieruchomości rolnej o powierzchni ponad 1200 m2. Stałe wydatki związane z utrzymaniem mieszkania i opłatami za media skarżący ocenił na kwotę 796 zł (w tym koszt utrzymania kotów - 230 zł miesięcznie). Nadto z akt sprawy wynika, że skarżący zaciągnął dwie pożyczki gotówkowe. Miesięczne raty z tytułu spłaty tych pożyczek stanowią kwotę 530 zł. Ponadto, w ślad za sprzeciwem skarżący przedłożył faktury, obrazujące poniesione przez niego w lipcu 2009 r. koszty: operacji zaćmy - 2 900 zł, leków - 153 zł oraz porady lekarskiej - 60 zł.
Stosownie do treści art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami), prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przyznanie zaś prawa pomocy w zakresie częściowym osobie fizycznej następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 cytowanej ustawy).
W ocenie Sądu, skarżący wykazał, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie. Poniesione przez niego w ostatnim okresie wydatki na leczenie (w szczególności - operacja zaćmy - 2 900 zł) są pozycjami w budżecie niewątpliwie niezbędnymi, a i kosztownymi. Dodatkowo zauważyć należy, że skarżący sam wyraził gotowość partycypowania w kosztach postępowania, cofając wniosek o zwolnienie z kosztów sądowych i uiszczając należny wpis od skargi kasacyjnej. Dlatego też jego wniosek należało uwzględnić w zakresie częściowym, poprzez ustanowienie w niniejszej sprawie radcy prawnego, mimo że nie wykonał on zobowiązania Sądu z dnia 14 lipca 2009 r. Jakkolwiek zauważyć należy, wbrew twierdzeniom skarżącego, że wezwanie do przedłożenia dokumentów źródłowych osób zamieszkujących z wnioskodawcą (syna i synowej) nie pozostaje w żadnym związku z obowiązkiem alimentacyjnym syna wobec ojca, lecz z kwestią wspólnego zamieszkiwania. Gdyby tak było, jak to przedstawia skarżący, to sam fakt nie pozostawania przez niego w niedostatku powinien skutkować odmową uwzględnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy w niniejszej sprawie.
Wobec powyższego, Sąd na mocy przepisu art. 246 § 1 pkt 2 cytowanej wyżej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.