Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.), po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E.K. ( K. ) na pismo Starosty Powiatu [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
W piśmie z dnia [...] skarżący E.K. domagał się "unieważnienia nieformalnej zmiany wartości nieruchomości i wyliczonej od niej kwoty opłaty rocznej", w uzasadnieniu skarżący wskazywał, że Starosta Powiatu [...] w piśmie z dnia [...] wyliczył skarżącemu kwotę opłaty rocznej za [...] r. według stawki 3% od wartości gruntu w kwocie [...] zł, która to kwota nie odpowiadała wartości gruntu podanej w umowie. W ocenie skarżącego zmiana została dokonana bez wypowiedzenia i bez zachowania procedury ustalonej w ustawie. Skarżący wskazywał również, że w powyższej sprawie sąd powszechny uznał, że nie jest upoważniony do merytorycznego badania sprawy i zmiany decyzji administracyjnej.
W odpowiedzi na skargę Starosta Powiatu [...] wskazał, że E.K. na podstawie umowy darowizny ( akt notarialny z dnia [...]) zawartej z Kopalnią Piasku A w D. stał się użytkownikiem wieczystym działki nr [...] położonej w W. przy ul. [...]. Przedmiotowa działka we wcześniejszych latach zajęta była pod infrastrukturę kolejową i w związku z tym jej poprzedni użytkownik wieczysty ( ww. Kopalnia Piasku ) zwolniony był z opłat z tego tytułu. W [...] r. linia kolejowa biegnąca między innymi przez przedmiotowa działkę została zlikwidowana. Zdaniem organu administracji publicznej zwolnienie Kopalni z opłaty rocznej z uwagi na funkcjonowanie ustawy o transporcie kolejowym nie może obowiązywać jej następców prawnych w sytuacji, gdy tory kolejowe zostały zdemontowane i w związku z tym przestała istnieć przyczyna zwolnienia. Z uwagi na powyższe organ poinformował nowych użytkowników wieczystych o wysokości obowiązującej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Skarga wniesiona w niniejszej sprawie nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
W niniejszej sprawie istotnym jest w szczególności, iż użytkowanie wieczyste ma charakter uprawnienia typowo cywilnoprawnego, uregulowanego umową o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, znajdującą swe umocowanie w art. 232 - art. 243 kodeksu cywilnego. Obowiązek uiszczenia opłaty z tytułu użytkowania wieczystego nie może wobec tego wynikać z decyzji administracyjnej. (vide : uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 1994 r., sygn. akt III CZP 188/93, OSNCP 1994, nr 9, poz. 169). Stąd też doręczone skarżącemu E.K. pismo Starosty Powiatu [...] z dnia [...], informujące o wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości, miało charakter czynności cywilnoprawnej. Objęty niniejszym postępowaniem tryb zmiany wysokości opłaty z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości pozostaje wobec tego poza zakresem kognicji sądów administracyjnych.
Na marginesie należy podnieść, że w świetle zarzutów zawartych w skardze Sąd rozważał kwestię zastosowania przepisu art. 58 § 4 w związku z art. 58 § 1 pkt 1 ww. ustawy. Zgodnie z tymi przepisami, Sąd nie może odrzucić skargi z powodu braku swojej kognicji, jeżeli w tej sprawie sąd powszechny uznał się za niewłaściwy. Wbrew jednak temu co podnosi skarżący, sąd powszechny - Sąd Rejonowy uznał się za właściwy w sprawie i merytorycznie rozpoznał powództwo E.K., w którym domagał się on ustalenia, że jako użytkownik wieczysty przedmiotowej działki powinien być zwolniony z opłat za użytkowanie wieczyste na podstawie art. 8 ustawy o transporcie kolejowym. Wyrokiem z dnia [...] w sprawie o sygn. akt [...] Sąd Rejonowy oddalił powództwo. Następnie wyrokiem z dnia [...] w sprawie o sygn. akt [...] Sąd Okręgowy oddalił apelację powoda od tego wyroku. Sąd Okręgowy w uzasadnieniu powyższego wyroku w sposób szczegółowy odniósł się do kwestii dopuszczalności drogi sądowej, uznając, że w sprawie właściwy jest sąd powszechny. Sąd ten podkreślił powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, że użytkowanie wieczyste nieruchomości należącej do Skarbu Państwa należy do instytucji prawa cywilnego i wszelkie szczegółowe kwestie odnoszące się do tej instytucji, w szczególności sprawa należnych opłat rocznych powinny być analizowane z uwzględnieniem cywilistycznego charakteru tej podstawy. Sąd ten jednocześnie przesądził o tym, że sporna nieruchomość nie jest zwolniona z opłaty za użytkowanie wieczyste.
Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 58 § 1 pkt 1 ww. ustawy orzeczono o odrzuceniu wniesionej w tej sprawie skargi