Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w B. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant Referent stażysta Grzegorz Śliwa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi P. L. na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia zawiesić postępowanie w sprawie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach w sprawie o sygn. akt II SA/Gl 812/09

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. P. L., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na uchwałę Rady Miejskiej w B. Nr [...] z dnia [...] r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie mieszkalnictwa, usług i terenów zieleni, dla rejonu ulicy [...] w B., domagając się stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działek skarżącego oraz zasądzenia kosztów postępowania. Zarzucił przedmiotowej uchwale naruszenie art. 9 ust. 4 oraz art. 17 pkt 4 i art. 28 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wskazując na nierespektowanie postanowień uchwały nr [...] Rady Miejskiej w B. z dnia [...] r. w sprawie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy B., pomimo jednoznacznej regulacji wymienionej powyżej ustawy w tym zakresie. W uzasadnieniu skargi podkreślił, iż "zgodnie z art. 64 ust.2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej własność podlega równej ochronie prawnej, a dyspozycja ta powinna być interpretowana i stosowana w ścisłym związku z art. 32 ust. 1 zdanie 2 Konstytucji, gdyż zapewnienie "równej dla wszystkich ochrony prawnej" jest elementem "równego traktowania przez władze publiczne"". W ocenie skarżącego zasada równości w odniesieniu do prawa własności oznacza, że wszyscy właściciele, którzy znajdują się w podobnej sytuacji, powinni być traktowani równo, czyli według jednakowej miary, podczas gdy w przedmiotowej uchwale Rada Miejska B. nie zapewniła równej ochrony własności skarżącego w porównaniu do innych właścicieli, planując na działkach skarżącego zespół przyrodniczo-krajobrazowy. Zaskarżona uchwała inkorporowała bowiem w tym zakresie wcześniejszą uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] r. Nr [...] o ustanowieniu zespołu przyrodniczo-krajobrazowego "A", powielając w ten sposób naruszenia prawa własności skarżącego. Teren należący do skarżącego zakupiony został z przeznaczeniem pod budowę budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej, podczas gdy przyjęcie powyższej uchwały uniemożliwiło uzyskanie niezbędnej w tym celu decyzji warunkach zabudowy, a więc pozbawiła skarżącego posiadanych uprawnień i nie pozwoliła na wykorzystanie zakupionej nieruchomości zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem. Nie ulega zatem wątpliwości, że interes prawny właściciela został naruszony.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że wymieniona powyżej uchwała Rady Miejskiej B. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie ustanowienia zespołu przyrodniczo-krajobrazowego "A" została, m.in pismem z dnia [...] r. obecnie skarżącego P. L., zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwiacach, który wyrokiem z dnia 1 lutego 2010 r. w sprawie o sygn. II SA/Gl 812/09 oddalił jego skargę.

Pełnomocnik skarżacego podniosł, iż złożył do Naczelnego Sądu Admisnitracyjnego skargę kasacyjną od powyższego wyroku. W jego ocenie wynik tego postępowania pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzonym postępowaniem w niniejszej sprawie.

Zgodnie z kolei z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowego sądowoadministracyjnego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Zawieszenie postępowania z przyczyn wskazanych w art. 125 wskazanej ustawy nie jest obligatoryjne i zależy od uznania sądu.

Podkreślić należy, że w niniejszej sprawie zaskarżona została wprawdzie uchwała Rady Miejskiej B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie mieszkalnictwa, usług i terenów zieleni dla rejonu ulicy [...] w B., która jednak w § 16 powtórzyła regulację zawartą w uchwale Rady Miejskiej B. z dnia [...] r. będącej przedmiotem sprawy o sygn. II SA/GL 812/09, w której wyrok tut. Sądu z uwagi na złożoną skargę kasacyjną nie jest prawomocny.

Trzeba tu podkreślić, że Sąd podziela stanowisko pełnomocnika strony skarżącej o prejudycjalnym związku między wymienionymi dwoma postępowaniami.

Skoro zatem rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie zależy od wyniku postępowania, które zostanie w tym zakresie przeprowadzone przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, Sąd postanowił o zawieszeniu postępowania sądowego z urzędu, działając na podstawie art. 125 §1 pkt cytowanej ustawy, do czasu prawomocnego zakończenia sprawy o Sygn. II SA/GL 812/09.

Strona 1/1