Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi N. U. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych postanawia: zwolnić skarżącą od kosztów sądowych
Na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca zwróciła się o zwolnienie od kosztów sądowych. Z treści formularza wynika, że samotnie zamieszkuje w lokalu mieszkalnym o pow. około 80 m2, nie posiada żadnego majątku, w tym oszczędności, papierów wartościowych jak również przedmiotów, których wartość przekracza 3.000 euro. Źródłem utrzymania się strony są dochody z prac dorywczych, uzyskiwane w kwotach około 700 - 800 zł netto miesięcznie.
Na wezwanie referendarza sądowego skarżąca nadesłała dokumenty obrazujące poziom i strukturę jej wydatków. Wśród nich znalazło się również zaświadczenie potwierdzające, że strona jest osobą bezrobotną, pozbawioną prawa do zasiłku.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U.z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku w utrzymaniu swoim i swojej rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).
Przedmiotem badania przy analizie wniosku o przyznanie prawa pomocy jest całokształt okoliczności związanych z sytuacją materialną wnioskodawcy. Ocena powołanych przez skarżącą okoliczności, poparta przedstawionym materiałem dowodowym przemawia za uwzględnieniem złożonego wniosku.
Zgodnie z treścią § 2 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów, z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.) wpis od skargi w niniejszej sprawie wynosi 100 zł. Biorąc pod uwagę źródło oraz wysokość dochodów skarżącej (prace dorywcze, dające około 700 - 800 zł dochodu) oraz poziom stałych, miesięcznych wydatków (w granicach 500 - 600) zł uznać trzeba, że strona może mieć znaczące trudności z wygospodarowaniem środków pozwalających na opłacenie kosztów sądowych. W istocie bowiem bieżące wydatki, których celowości i zasadności nie sposób zakwestionować pochłaniają niemal cały dochód strony, który z opisanych wyżej względów nie ma charakteru stałego. W opisywanej sytuacji uiszczenie wpisu nawet w stosunkowo niewielkiej wysokości oraz pozostałych kosztów sądowych mogłoby pogorszyć sytuację materialną rodziny wnioskodawczyni.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.