Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Włodzimierz Kubik po rozpoznaniu w dniu 14 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego w kwestii wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi.
Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 września 2013 r. odrzucono skargę P. K. z powodu nieuiszczenia wpisu od skargi. Odpis tego orzeczenia wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia skargi kasacyjnej doręczono skarżącemu w dniu 20 września 2013 r.
W dniu 23 września 2013 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi, uiszczając jednocześnie przedmiotowy wpis. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że wezwanie do uiszczenia wpisu zostało odebrane przez jego pracownicę M. K. Pracownica ta udała się na urlop od dnia 23 do 27 sierpnia 2013 r., nie przekazując mu informacji o otrzymanej korespondencji. O fakcie wezwania do uiszczenia wpisu skarżący dowiedział się dopiero po otrzymaniu postanowienia o odrzuceniu skargi. Po przeprowadzeniu wyjaśnień wśród pracowników, jego pracownica przypomniała sobie o korespondencji i przekazała ją skarżącemu. Na dowód powyższego do wniosku załączył oświadczenie złożone przez pracownicę. Skarżący niezwłocznie uiścił wpis i złożył wniosek o przywrócenie terminu do jego uiszczenia. W jego ocenie niedochowanie terminu spowodowane było okolicznościami, na które nie miał wpływu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1, 2 i 4 P.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w okresie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie też z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że kryterium braku winy, jako przesłanki umożliwiającej przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonaniu tej czynności (zob. wyrok NSA z dnia 11 lutego 2003 r., II SA 4162/01, Mon. Praw. 2003, nr 8, s. 340). O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona, a w przypadku gdy reprezentuje ją pełnomocnik tenże pełnomocnik, nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (zob. postanowienie NSA z dnia 2 października 2002 r., V SA 793/03, Mon. Praw. 2002, nr 23, s. 1059). Dopuszczenie się natomiast choćby lekkiego niedbalstwa (zob. wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2002 r., II SA/Wr 1329/01, niepubl.), czy też niedostateczna staranność w prowadzeniu spraw (zob. postanowienie NSA z dnia 10 lutego 2000 r., SA/Sz 1117/99,niepubl.), skutkują odmową przywrócenia terminu do dokonania określonej czynności. Zaniedbania osób, którymi posłużyła się strona nie uzasadniają braku jej winy w uchybieniu terminowości (zob. w tym względzie m.in. post. NSA z 8 grudnia 2005 r., sygn. I OZ 1347/05).