Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Matan po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg skarg B. F., J. F., A. R., K. R., J. G., A. P., M. R., Z. R., M. L., E. L., J. N., P. N., E. S., A. W., M. D., Ma. J., M. J., D. K., B. G.-K., G. H., K. Ha., R. K., J. S., M. B., A. B., C. K., M. K., L. K., M. M., B. P., J. P., M. P. na uchwałę Rady Gminy M. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w kwestii skarg kasacyjnych B. F., J. F., A. R., K. R., J. G., A. P., M. R., Z. R., M. L., E. L., J. N., P. N., E. S., A. W., M. D.., M. J., M. J., D. K., B. G.-K., G. H., . H., R. K., J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Gl 1417/14 p o s t a n a w i a: odrzucić skargę kasacyjną J. N. i P. N.
Wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Gl 1417/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargi M. B., A. B., C. K., M. K., L. K., M. M., B. P., J. P., M. P. i odrzucił skargi B. F., J. F., A. R., K. R., J. G., A. P., M. R., Z. R., M. L., E. L., J. N., P. N., E. S., A. W., Mo. D., M. J., M. J., D. K., B. G.-K., G. H., K. H., R. K., J. S.
W dniu 5 lipca 2016 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący B. F., J. F., A. R., K. R., J. G., A. P., M. R., Z. R., M. L., E. L., J. N., P. N., E. S., A. W., M. D., M. J., M. J., D. K., B. G.-K., G. H., K. H., R. K., J. S. reprezentowani przez pełnomocnika w osobie adwokata wnieśli od powyższego wyroku skargi kasacyjne.
W związku z powyższym na podstawie zarządzeń z dnia 14 lipca 2016 r. wezwano ww. skarżących do uiszczenia wpisów do skarg kasacyjnych w kwocie po 150 zł. Dla dokonania powyższych czynności wyznaczono siedmiodniowy termin pod rygorem odrzucenia skargi.
Wezwania te zostały doręczone pełnomocnikowi ww. skarżących w dniu 25 lipca
2016 r. W wyznaczonym terminie, który upłynął w dniu 1 sierpnia 2016 r., pełnomocnik ww. skarżących złożył wnioski o zwolnienie od uiszczenia wpisów od skarg kasacyjnych. Zarządzeniami starszego referendarza sądowego z dnia 12 września 2016 r. pozostawiono ww. wnioski bez rozpoznania z powodu niezłożenia ich w przewidzianej przepisami formie.
Na podstawie zarządzenia z dnia 6 października 2016 r. wezwano pełnomocnika ww. skarżących do wykonania prawomocnych zarządzeń Przewodniczącego Wydziału z dnia 14 lipca 2016 r. o wezwaniu do uiszczenia wpisów od skargi kasacyjnej w łącznej kwocie 2250 zł. Wezwanie to zostało doręczone temu pełnomocnikowi w dniu
24 października 2016 r. W wyznaczonym terminie pełnomocnik ten uiścił wpisy od skarg kasacyjnych wszystkich skarżących w kwocie 2100 zł za wyjątkiem J. i P. N. (vide: pismo z dnia 8 listopada 2016 r. - k. nr 626).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 230 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016, poz. 718 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały (§ 1). Pismami, o których mowa w § 1 są skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania.
Z powołanej wyżej regulacji wynika, że opłacenie skargi kasacyjnej w terminie i w kwocie wskazanej przez Sąd stanowi jej istotny element, którego brak uniemożliwia nadanie jej dalszego biegu. Zgodnie bowiem z art. 220 § 3 p.p.s.a. skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których mimo wezwania nie został uiszczony należny wpis podlegają odrzuceniu przez Sąd.
W rozpoznawanej sprawie pełnomocnik skarżących J. N. i P. N., będąc prawidłowo wezwany do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej, którego wysokość w niniejszej sprawie została określona zgodnie z § 3 w związku z § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), nie zastosował się do powyższego, w związku z czym skargę kasacyjną tych skarżących, stosując przepisy art. 220 § 3 p.p.s.a., należało odrzucić.
W tym stanie sprawy orzeczono jak w sentencji postanowienia.