Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Ewa Krawczyk po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.W. i D.W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kosztów postępowania administracyjnego w sprawie o rozgraniczenie nieruchomości w kwestii skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania E.W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Gl 1511/14 p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Gl 1511/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę A.W. i D.W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie kosztów postępowania administracyjnego w sprawie o rozgraniczenie nieruchomości, z powodu nieuiszczenia wpisu sądowego i nieuzupełnienia braku formalnego skargi.
Odpis tego orzeczenia wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia skargi kasacyjnej został doręczony uczestniczce postępowania E.W. w dniu 9 marca 2015 r.
W dniu 18 marca 2015 r. do Sądu wpłynęło pismo uczestniczki postępowania E.W. zatytułowane "skarga", a skierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Uczestniczka ta zwróciła się jednocześnie do Sądu o przyznanie jej pełnomocnika, celem "wykonania kasacji wyroku".
Postanowieniem starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Gl 1511/14 odmówiono ww. uczestniczce postępowania przyznania prawa pomocy. Z kolei ww. pismo zostało potraktowane jako skarga kasacyjna od postanowienia Sądu z dnia 23 lutego 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu
Administracyjnego chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. W myśl art. 175 § 1 P.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Wymóg ten nie obowiązuje jedynie, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (art. 175 § 2 P.p.s.a.).
Z powyższej regulacji wynika, że obowiązek ustanowiony w powołanym przepisie ma charakter bezwzględny, co o oznacza, że żadne szczególne okoliczności nie uprawniają strony do osobistego sporządzenia skargi kasacyjnej od postanowienia kończącego postępowanie w sprawie. W rozpoznawanej sprawie uczestniczka E.W. sporządziła osobiście skargę kasacyjną od powyższego postanowienia. Z treści skargi kasacyjnej nie wynika natomiast, aby wnosząca ją była adwokatem lub radcą prawnym, jak również nie wynika, aby była jedną z osób, o których mowa w art. 175 § 2 P.p.s.a. Jednocześnie ww. uczestniczka postępowania nie wykazała, że należy do kręgu wymienionych osób, zatem trzeba stwierdzić, że nie miała ona wymaganej ustawowo zdolności do sporządzenia przedmiotowej skargi kasacyjnej. To z kolei oznacza, że wniesiona skarga kasacyjna jako niespełniająca wymogu określonego w art. 175 § 1 i 2 P.p.s.a., jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
W tej sytuacji - wobec treści art. 178 P.p.s.a, w myśl którego wojewódzki sąd administracyjny odrzuca na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak też skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie - należało orzec jak w sentencji.