Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. L. i J. L. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie ustanowienia z mocy prawa trwałego zarządu nieruchomości przeznaczonej pod realizację inwestycji drogowej na skutek skargi kasacyjnej sporządzonej przez skarżących od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Gl 1603/14 p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną.
W rozpoznawanej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 26 stycznia 2015 r. odrzucił skargę E. L., J. L. i J. L. jako niedopuszczalną w świetle art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a." Przedmiotowe orzeczenie zostało doręczone skarżącym w dniu 9 lutego 2015 r. Zatem termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął skarżącym w dniu 11 marca 2015 r. Jak wynika z akt sprawy o sygn. II SA/Gl 107/15 jeden ze skarżących, tj. J.L. zmarł w dniu [...] r.
Od przywołanego na wstępie rozstrzygnięcia E. L. i J. L. pismem z dnia [...] r. (złożonym w placówce pocztowej w dniu następnym) wystąpili z osobistą skargą kasacyjną. Przy czym pismo to, w odpowiedzi na wezwania Sądu, skarżący precyzowali pismami z dnia [...] r. oraz [...] r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 173 § 1 p.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Stosownie do art. 177 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Natomiast w myśl art. 175 § 1 p.p.s.a. skarga taka powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Wymóg ten nie znajduje zastosowania jedynie wtedy, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (art. 175 § 2 p.p.s.a.). Z kolei zgodnie z art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Stwierdzić zatem należało, że sporządzenie skargi kasacyjnej przez skarżących, którzy nie posiadają kwalifikacji wymienionych w art. 175 § 1 i 2 p.p.s.a. sprawia, że skarga taka obarczona jest nieusuwalnym brakiem formalnym, a zatem podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 178 w związku z art. 175 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
Na marginesie zaznaczyć należy, że Sąd wychodząc skarżącym naprzeciw poprzez niezamykanie drogi sądowej, a tym samym prawa do sądu, potraktował powołane pismo z dnia [...] r. jako skargę kasacyjną. Wskazać jednakże przyjdzie, że do formułowanych zarzutów w przedmiotowym piśmie, jak i do wcześniejszych wystąpień skarżących, Sąd już wielokrotnie się odnosił, czego przykładem może być pismo z dnia 5 grudnia 2014 r. (sygn. akt II KO/Gl 101/14, 105/14, 107/14, 108/14), czy też ostatnio kierowane do skarżących pismo z dnia 16 kwietnia 2015 r.
Odnotować także wypada, że o terminie, trybie i sposobie wniesienia skargi kasacyjnej skarżący zostali pouczeni przy doręczeniu skarżonego postanowienia z dnia 26 stycznia 2015 r., jak również przy piśmie z dnia 20 marca 2015 r. Jednocześnie Sąd zwraca uwagę, że niniejsze postępowanie sądowoadministracyjne jest jednym z wielu zainicjowanych przez skarżących, zaś aktywność skarżących w tych postępowaniach pozwala na wyciągnięcie wniosku, że ich znajomość przepisów prawa co do zaskarżania orzeczeń sądu administracyjnego jest dostatecznie dobra by nadać środkom odwoławczym właściwy i skuteczny bieg.