Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość rolną w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata z urzędu postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Skarżąca, na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy wystąpiła o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu. W druku formularza wskazała, że mieszka samotnie w lokalu o pow. 60 m2 i dysponuje oszczędnościami w kwocie 350 zł. Skarżąca wskazała, że uzyskuje dochód w wysokości 2176 zł miesięcznie, a po odliczeniu wydatków do jej dyspozycji pozostaje kwota 620 zł na wyżywienie.
Pismem z dnia 15 stycznia 2014 r. referendarz sądowy zobowiązał skarżącą do uprawdopodobnienia okoliczności podniesionych we wniosku w szczególności poprzez nadesłanie dokumentów obrazujących poziom i strukturę jej wydatków a także wysokość uzyskiwanego dochodu. W oparciu o uzyskane informacje ustalono, że stałe, miesięczne wydatki skarżącej kształtują się na poziomie około 900 zł, co przy uwzględnieniu wysokości dochodu strony pozwala przyjąć, że do jej dyspozycji pozostaje kwota około 1200 zł.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. Poz. 270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
Uwzględniając przywołane wyżej przepisy i biorąc pod uwagę informacje uzyskane od skarżącej uznano, że jej wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Skarżąca dysponuje stałym źródłem dochodu, którego wysokość to 2176 zł neto miesięcznie. Stałe, udokumentowane wydatki, w skład których wchodzą opłaty za lokal (fundusz remontowy oraz opłata za zarząd), za dostawy gazu, usługi telekomunikacyjnej, czy też ubezpieczenie to kwota rzędu 850 - 900 zł. Oznacza to, że do dyspozycji strony pozostaje co miesiąc około 1200 zł, a więc kwota pozwalająca z powodzeniem pokryć bieżące potrzeby egzystencjalne jednej osoby. Strona nie podała zarazem nawet orientacyjnej wysokości wydatków na leczenie, poprzestając jedynie na konstatacji, że na żywność przeznacza około 620 zł miesięcznie. W opisywanej sytuacji nie można więc jednoznacznie stwierdzić, że skarżąca znajduje się w bardzo trudnym położeniu materialnym, wykluczającym poczynienie jakichkolwiek oszczędności, co uzasadniałoby ewentualne uwzględnienie jej wniosku.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 1 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia