Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie : Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska - Banacka po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie lub wykonania urządzeń zapobiegających szkodom w kwestii wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. p o s t a n a w i a : oddalić wniosek.
Postanowieniem z dnia [...] r tut. Sąd odrzucił skargę T.K. jako wniesioną po upływie terminu jej wniesienia. Pismem z dnia [...] r. skarżący wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku strona podniosła, że w celu wniesienia skargi do Sądu skarżący powołał innego pełnomocnika niż, który go reprezentował w postępowaniu administracyjnym i któremu doręczono zaskarżoną decyzję. Ani skarżący ani jego nowy pełnomocnik nie posiadali wiedzy o dacie doręczenia decyzji poprzedniemu pełnomocnikowi tj. w dniu [...] r. Następnie zaskarżona decyzja została doręczona bezpośrednio skarżącemu w dniu [...]. W związku z powyższym strona skarżąca była błędnie przekonana, że termin do złożenia skargi upłynął w dniu [...] r. złożyła skargę w tym dniu będąc w przeświadczeniu, że dokonała czynności w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1, 2 i 4 P.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w okresie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie też z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Z cytowanej regulacji prawnej wynika, że przywrócenie terminu może nastąpić, jeżeli łącznie występują następujące przesłanki: został złożony wniosek o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełnienie (wraz z wnioskiem) czynności, dla której był ustanowiony termin oraz brak winy w uchybieniu terminu.
W rozpoznawanej sprawie strona o tym, że uchybiła terminowi do wniesienia skargi dowiedziała się z postanowienia o jej odrzuceniu, odebranym w dniu [...] r. Zatem wniosek o przywrócenie terminu, złożony w dniu [...] r. został złożony z zachowaniem terminu, a jednocześnie dokonano uchybionej czynności.
Podkreślić jednak należy, że samo wniesienie wniosku o przywrócenie terminu w przewidzianym do tego terminie oraz dokonanie czynności, dla której zakreślony był termin, nie jest wystarczającą przesłanką przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej. Konieczne jest bowiem uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę, że nie ponosi on winy w niedochowaniu terminu.
Odwołując się do poglądu ugruntowanego już w orzecznictwie sądów administracyjnym, podkreślić należy, że wniosek strony o przywrócenie terminu, któremu uchybił pełnomocnik, musi wskazywać na brak winy w uchybieniu terminu ze strony tego pełnomocnika. Pojęcie winy strony w uchybieniu terminu w postępowaniu sądowym obejmuje bowiem także swym zakresem winę osób trzecich, które strona upoważniła do dokonania określonej czynności (por. wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2002 r., sygn. akt I SA/Gd 1676/99, Lex nr 56794). W konsekwencji nie tylko wina strony, lecz również innych osób, w tym pełnomocnika, gdy pełnomocnik reprezentuje stronę w postępowaniu, wyłącza możliwość przywrócenia terminu.
Jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych, kryterium braku winy w uchybieniu terminu wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonaniu uchybionej czynności. O jej wystąpieniu można mówić jedynie wtedy, gdy strona, a w przypadku, gdy reprezentuje ją pełnomocnik tenże pełnomocnik, nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Natomiast dopuszczenie się choćby lekkiego niedbalstwa czy też niedostateczna staranność w prowadzeniu spraw, skutkują odmową przywrócenia terminu do dokonania określonej czynności.
W ocenie Sądu skarżący nie wskazał w sposób wystarczający żadnej obiektywnej i niezależnej przeszkody uniemożliwiającej mu złożenie skargi w wyznaczonym terminie. Za taką przeszkodę, w ocenie Sądu, nie można bowiem uznać braku komunikacji pomiędzy skarżącym oraz jego pełnomocnikami (poprzednim, któremu prawidłowo doręczono decyzję i ustanowionym obecnie).
Wobec powyższego uznać należy, że skarżący nie wykazał braku winy w uchybieniu terminu. Mając na uwadze powyższe, Sąd działając na podstawie art. 86 ( 1 P.p.s.a. w związku z art. 87 ( 1, ( 2 i ( 4 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.