Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zdaniem Sądu postępowanie w sprawie zainicjowane pismem skarżącego z dnia 27 grudnia 2012 r. podlegało umorzeniu w oparciu o przepis art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.
Uzasadniając to stanowisko w pierwszym rzędzie wskazać należy, że skarżący przed wniesieniem skargi, wbrew poglądowi organu, wywiązał się ciążącego na nim obowiązku wynikającego z art. 154 § 1 p.p.s.a. W dniu 27 grudnia 2012 r. skierował on bowiem do Starosty [...] pismo, które winno zostać uznane jako spełniające wymogi wezwania, o jakim jest mowa w powołanym wyżej przepisie. Wniesiona skarga w ocenie składu orzekającego nie powinna zostać także oddalona z uwagi na wydanie przez organ przed jej wniesieniem orzeczenia nakazanego w wyroku zapadłym w sprawie o bezczynność. Z opisanego wcześniej stanu faktycznego sprawy wynika, że skarga ta została bowiem faktycznie przesłana na adres Sądu już w dniu 27 grudnia 2012 r., a zatem na długo przed wydaniem przez organ decyzji o umorzeniu postępowania wszczętego z wniosku skarżącego, a jednocześnie po upływie terminu do wydania przedmiotowego orzeczenia wskazanego w prawomocnym wyroku tut. Sądu z dnia 22 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SAB/Gl 19/12. Termin ten bowiem bezskutecznie upłynął w dniu 17 grudnia 2012 r.
Dostrzec jednakowoż należy, że uznane za skargę pismo skarżącego z dnia 27 grudnia 2012 r. zostało wniesione bezpośrednio do Sądu, a zatem z naruszeniem trybu wskazanego w art. 54 § 1 p.p.s.a. nakazującego wnoszenie skarg za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Z tego też względu w ślad za ugruntowanym w tej kwestii orzecznictwem należało przyjąć, że datą wniesienia skargi była data jej przesłania przez Sąd organowi co miało miejsce dopiero w dniu 24 stycznia 2013 r. (por. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 września 1998 r. , sygn. akt III CKN 722/98 i postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Po 418/13). Dodatkowo też wskazać przyjdzie, że z uwagi na niespełnianie przez pismo z dnia 27 grudnia 2012 r. wszystkich wymogów formalnych przedmiotowa skarga została przesłana do organu dopiero po jej uzupełnieniu przez skarżącego pismem z dnia 21 stycznia 2013 r.
Mając na uwadze opisany przebieg postępowania sądowego Sąd uznał, że w toku postępowania w tej sprawie wystąpiła wskazana w art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. przesłanka jego bezprzedmiotowości i z tych powodów należało umorzyć postępowanie sądowe. Z opisanych wyżej powodów należało uznać, że w sprawie nie wystąpiła przesłanka wskazana w art. 154 § 3 p.p.s.a., a to z uwagi na wydanie przez organ decyzji przed formalnym wpłynięciem do niego skargi w przedmiocie wymierzenia grzywny. W przedmiocie zwrotu uiszczonego przez skarżącego wpisu od skargi orzeczono stosując odpowiednio art. 232 § 1 pkt 2 p.p.s.a.