Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Bonifacy Bronkowski po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. B., M. B-K., I. B-S., A. R. i M. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną w kwestii wniosku skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia skargi p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Decyzją Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość położoną w G., obręb [...], oznaczoną jako działka nr 1 o pow. [...] m2, przeznaczoną pod drogę publiczną. Decyzja ta została doręczona pełnomocnikowi współwłaścicieli ww. nieruchomości: J. B., M. B-K., I. B-S., A. R. i M. S., w dniu [...] r. Pełnomocnictwa udzielone przez ww. strony obejmowały swoim zakresem również postępowanie sądowe.
W dniu [...] r. (data nadania w urzędzie pocztowym) J. B. działając w imieniu własnym oraz w imieniu M. B-K., I. B-S., A. R. i M. S. wniósł za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na powyższą decyzję. Do skargi dołączył również wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku podniósł, że wraz z pozostałymi skarżącymi udzielili radcy prawnemu stosownych pełnomocnictw do reprezentowania ich interesów w sprawie odszkodowania za ww. nieruchomość zajętą pod drogę publiczną. Po otrzymaniu decyzji Wojewody [...], pełnomocnik poinformował skarżących, że termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego upływa w dniu [...] r., a następnie umówiono termin spotkania na dzień [...] br., celem ustalenia stanowiska co do treści skargi. Skarżący J. B. oświadczył, że w tym okresie bezskutecznie usiłował skontaktować się z pełnomocnikiem i na dowód powyższego nadesłał odpisy prowadzonej korespondencji. Wobec braku odpowiedzi ze strony pełnomocnika, skarżący ten zwrócił się do niego drogą elektroniczną z prośbą o przesłanie mu treści skargi. W dniu [...] r. skontaktował się ostatecznie z pełnomocnikiem telefonicznie. W rozmowie pełnomocnik oświadczył, że wskutek pomyłki błędnie odczytano datę doręczenia decyzji, co spowodowało w konsekwencji błędne ustalenie terminu wniesienia skargi, termin ten upłynął w dniu [...] r. Wobec powyższego skarżący wypowiedzieli pełnomocnictwa. W ich ocenie niedotrzymanie terminu wynika z błędnych informacji i niedopatrzenia ze strony pełnomocnika. Skarżący nie mieli wpływu na złożenie skargi w ustawowym terminie, w związku z powyższym wnoszą o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1, 2 i 4 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w okresie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie też z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Kryterium braku winy, jako przesłanki umożliwiającej przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonaniu tej czynności (zob. wyrok NSA z dnia 11 lutego 2003 r., II SA 4162/01, Mon. Praw. 2003, nr 8, s. 340). O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona, a w przypadku gdy reprezentuje ją pełnomocnik tenże pełnomocnik, nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (zob. postanowienie NSA z dnia 2 października 2002 r., V SA 793/03, Mon. Praw. 2002, nr 23, s. 1059). Natomiast dopuszczenie się choćby lekkiego niedbalstwa (zob. wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2002 r., II SA/Wr 1329/01, niepubl.), czy też niedostateczna staranność w prowadzeniu spraw (zob. postanowienie NSA z dnia 10 lutego 2000 r., SA/Sz 1117/99,niepubl.), skutkują odmową przywrócenia terminu do dokonania określonej czynności. Zaniedbania osób, którymi posłużyła się strona (np. pełnomocników) nie uzasadniają braku jej winy w uchybieniu terminowości (zob. w tym względzie m.in. post. NSA z 8 grudnia 2005 r., sygn. I OZ 1347/05, post. SN z 12 marca 1999 r., sygn. I PKN 76/99 - OSNP 2000/11/431 oraz post. SN z dnia 15 marca 2000 r., sygn. II CKN 554/00 - LEX nr 51986).