Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Taniewska - Banacka po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości w kwestii wniosku strony skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi
Postanowieniem z dnia 28 maja 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę Gminy B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] ze względu na nieuzupełnienie braku formalnego skargi (nienadesłanie jej odpisu) w wyznaczonym terminie. Postanowienie to zostało doręczone stronie skarżącej - do rak pełnomocnika - w dniu [...] r.
W piśmie procesowym z dnia [...]r. (nadanym w urzędzie pocztowym w dniu [...] r.) pełnomocnik skarżącej zwrócił się o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi. W uzasadnieniu podniesiono, że zdaniem strony nie każdy brak formalny, nieuzupełniony przez stronę, winien skutkować odrzuceniem skargi. W przypadku braku odpisu skargi sąd ma bowiem możliwość samemu sporządzić jej odpis i nadać bieg pismu procesowemu. W tym miejscu, na poparcie tez zawartych we wniosku, przywołano dwa postanowienia Naczelnego Sadu Administracyjnego. W uzasadnieniu wniosku podniesiono również, że "skarżący powziął wiadomość o konieczności złożenia wniosku o przywrócenie terminu w momencie złożenia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gliwicach w przedmiocie odrzucenia skargi na decyzję Wojewody [...]. Zażalenie to złożone zostało [...] roku, a więc zachowany został termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Konsekwencją niedochowania terminu w postępowaniu sądowym jest bezskuteczność czynności podjętej po jego upływie (art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., zwanej dalej: P.p.s.a.). Strona może uchylić się od negatywnych następstw przekroczenia terminu jeżeli w ciągu w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.) złoży wniosek o przywrócenie terminu; równocześnie z wnioskiem dokona czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4 przywołanego przepisu) oraz, gdy uprawdopodobni okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2 przywołanego przepisu). Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione kumulatywnie aby możliwe było przywrócenie terminu.
W rozpoznawanej sprawie wniosek o przywrócenie terminu został złożony z uchybieniem ustawowego terminu przewidzianego dla dokonania tej czynności, stąd też zaistniała podstawa do jego odrzucenia.
Przywołany wyżej przepis art. 87 § 1 P.p.s.a. wyraźnie wskazuje, że ustawowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu rozpoczyna swój bieg od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W realiach rozpoznawanej sprawy należy przyjąć, że był to dzień doręczenia, pod wskazany przez pełnomocnika adres, przesyłki zawierającej postanowienie o odrzuceniu skargi - czyli 14 czerwca 2010 r. Z treści tego orzeczenia wynikało bowiem z jakiego powodu Sąd odrzucił skargę, albowiem wskazano w nim nieuzupełnienie w terminie braków formalnych skargi. Nie do zaakceptowania jest więc argumentacja profesjonalnego pełnomocnika strony, który za dzień powzięcia wiadomości o konieczności złożenia wniosku o przywrócenie terminu wskazuje dopiero datę złożenia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi. W rzeczywistości termin, o którym mowa w art. 87 § 1 P.p.s.a., upływał więc z dniem 21 czerwca 2010 r. Złożenie wniosku w dniu 9 lipca 2010 r. czyni go spóźnionym, a wobec tego, na podstawie art. 88 P.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.