Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie wymeldowania w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych
Sentencja

Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy

Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie

Na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca wystąpiła o zwolnienie od kosztów sądowych. W druku formularza wskazała, że ze względu na stan zdrowia (choroba o charakterze przewlekłym) nie jest w stanie znaleźć zatrudnienia, nie posiada żadnego majątku a jej źródłem utrzymania się jest renta w wysokości 591 zł netto miesięcznie. Strona zamieszkuje w wynajmowanym lokalu mieszkalnym i czeka na przydział lokalu gminnego.

Na wezwanie referendarza sądowego skarżąca nadesłała dokumenty obrazujące poziom wydatków przeznaczanych na utrzymanie się oraz kopie decyzji o waloryzacji świadczenia rentowego i kopie dokumentacji medycznej potwierdzającej istnienie wspominanego schorzenia.

W toku rozpoznania wniosku zważono, co następuje:

Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. Poz. 270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.

Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku w utrzymaniu swoim i swojej rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).

W realiach rozpoznawanej sprawy brak jest podstaw do uznania, że skarżąca znajduje się w sytuacji materialnej uzasadniającej zwolnienie jej od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.

W pierwszej kolejności wskazać przyjdzie, że z akt administracyjnych oraz treści formularza wynika, że wnioskodawczyni zamieszkuje obecnie u swoich rodziców, co pozostaje w sprzeczności z oświadczeniem strony, iż zamieszkuje w wynajmowanym lokalu mieszkalnym.

Jednocześnie wnioskodawczyni, pomimo wyraźnego wezwania uchyliła się od podania wysokości ich dochodów. Matka skarżącej, jak wynika to z nadesłanych rachunków, ponosi również większość wydatków przeznaczanych na utrzymanie się. W opisywanej sytuacji nawet skromne świadczenie, jakim jest wspomniana wyżej renta, którą otrzymuje strona, pozwala na opłacenie kosztów sądowych zwłaszcza, że wnioskodawczyni nie wykazała, aby uzyskany dochód podlegał istotnemu pomniejszeniu ze względu na celowe i niezbędne wydatki związane z utrzymaniem się. Nic nie wiadomo również, o czym wcześniej wspomniano, na temat poziomu dochodów jej bliskich, jak również ilości i stopnia pokrewieństwa osób, które pozostają z nią we wspólnym gospodarstwie domowym.

W tym kontekście wskazać trzeba, że nieprzypadkowo ustawodawca w art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. posłużył się zwrotem "wykaże". Oznacza to, że to na osobę ubiegającą się o przyznanie prawa pomocy został przerzucony ciężar przedstawienia swojej sytuacji materialnej w taki sposób, aby przekonać o zasadności złożonego wniosku. Instrumentem służącym wyjaśnieniu wątpliwości w tym zakresie jest wezwanie, o którym mowa w art. 255 P.p.s.a. Uzyskanie dodatkowego oświadczenia strony lub dokumentów źródłowych dotyczących jej stanu majątkowego w trybie art. 255 P.p.s.a. służy uzupełnieniu stanu wiedzy sądu o sytuacji strony (por. postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2009 r. sygn. akt II GZ 332/08 - System Informacji Prawniczej Lex nr 551914). Konsekwencją uchylenia się od tego obowiązku lub udzielenia niekompletnych informacji może być odmowa przyznania prawa pomocy (tak orzekł NSA np. w postanowieniu z dnia 30 lipca 2009 r. sygn. akt I FZ 180/09 - Lex nr 552208, w postanowieniu z dnia 28 lipca 2009 r. sygn. akt I OZ 744/09 - Lex nr 552504, w postanowieniu z dnia 23 marca 2012 sygn. akt I OZ 184/12 - 1136769 oraz w postanowieniu z dnia 28 marca 2012 r. sygn. akt I OZ 182/12 - Lex 1136768). Uzyskane od strony informacje są skąpe i niespójne, a tym samym wykluczają jednoznaczne stwierdzenie, że jej sytuacja materialna uzasadnia uwzględnienie wniosku o przyznanie prawa pomocy.

Wobec tego, działając na podstawie art. 258 §1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., w związku z art. 246 § 1 pkt 2 tej ustawy orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda