Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia wykonania obowiązku usunięcia skutków prowadzonej działalności w zakresie odpadów w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego z urzędu postanawia: 1) zwolnić skarżącego z wpisu od skargi kasacyjnej oraz opłaty kancelaryjnej za sporządzenie odpisu wyroku z dnia 30 listopada 2011 r. sygn. akt II SA/Gl 386/11 wraz z uzasadnieniem, 2) ustanowić dla skarżącego radcę prawnego z urzędu
Na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący A. S. zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie radcy prawnego z urzędu, wniosek swój motywując trudną sytuacją materialną. Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca nie posiada obecnie żadnych dochodów, ani też majątku (papiery wartościowe, oszczędności, przedmioty o wartości przekraczającej 3.000 euro), pozostając na utrzymaniu rodziców, z którymi prowadzi gospodarstwo domowe. Łączny dochód jego rodziców to 2656 zł miesięcznie, jednakże jest on pomniejszany o wydatki związane z bieżącymi kosztami utrzymania (media), spłatą zaciągniętych zobowiązań kredytowych a także stosunkowo wysokimi wydatkami na lekarstwa. Do druku formularza A. S. dołączył szereg dokumentów (przede wszystkim wydruki z rachunku bankowego) potwierdzających podniesione przezeń okoliczności.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
Podane przez skarżącego okoliczności pozwalają stwierdzić, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnione jest uwzględnienie złożonego przezeń wniosku.
W pierwszej kolejności wskazać trzeba, że jakkolwiek rodzice wnioskodawcy, na utrzymaniu których pozostaje, uzyskują stały, miesięczny dochód z tytułu świadczeń rentowych i przedemerytalnych, to jednak bieżące koszty utrzymania są na tyle wysokie, że niepodobna oczekiwać iż będą w stanie udzielić skarżącemu wsparcia materialnego. Zsumowanie wydatków pozwoliło bowiem stwierdzić, ze koszty mediów kształtują się na poziomie około 730 zł, koszty zaciągniętych pożyczek to kwota 938 zł, natomiast udokumentowane wydatki na lekarstwa w grudniu 2011 r. opiewają na kwotę 410 zł. Łącznie więc, stałe obciążenia kształtują się na poziomie powyżej 2000 zł, co biorąc pod uwagę wysokość dochodów, w zasadzie pozwala na pokrycie podstawowych potrzeb egzystencjalnych. Analizując przedstawione przez skarżącego dokumenty nie znaleziono podstaw do zakwestionowania wiarygodności jego twierdzeń. Stąd też uznano, że zasadnym będzie zwolnienie go z wpisu od skargi kasacyjnej oraz opłaty kancelaryjnej za sporządzenie odpisu wyroku wraz z uzasadnienie. Uwzględniając wniosek strony w zakresie ustanowienia radcy prawnego z urzędu pod uwagę wzięto również etap postępowania sądowego. Skarżący, nosząc się z zamiarem zaskarżenia wyroku Sądu z dnia 30 listopada 2011 r. jest zobowiązany skorzystać z usług fachowego pełnomocnika, co, biorąc pod uwagę jego sytuację materialną, może okazać się w praktyce niemożliwe.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 1 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.