Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie : Przewodniczący Sędzia WSA: Artur Żurawik po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym ze skargi U. K. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia wykonania rozbiórki obiektu budowlanego w kwestii wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia p o s t a n a w i a : oddalić wniosek.
Pismem z dnia 27 października 2016 r. skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. Uzasadniając ten wniosek skarżąca podniosła, że zaskarżone w sprawie postanowienie będzie przedmiotem kontroli sądowej wobec tego jego wykonanie jej obecnie niezasadne. Nadto, skarżąca zwróciła uwagę na zagrożenie bezpieczeństwa zdrowia lub życia ludzi, jakie może zaistnieć w przypadku wykonania nałożonego obowiązku rozbiórki części obiektu budowlanego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718), zwanej dalej P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 P.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności stanowi zatem w świetle powyższej regulacji, odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 P.p.s.a. i dotyczy jedynie okoliczności faktycznych o charakterze wyjątkowym.
Jak wynika z brzmienia przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. ustawodawca co prawda nie nałożył na stronę skarżącą obowiązku wykazania, iż zachodzą przewidziane nim przesłanki wstrzymania zaskarżonego aktu, to jednakże uprawdopodobnienie przez stronę skarżącą podstaw złożonego wniosku powinno być rozpatrywane w kategoriach podejmowania działań we własnym procesowym interesie.
Tymczasem strona składając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia nie uprawdopodobniła okoliczności uzasadniających zgłoszone żądanie, w szczególności zaś nie przedstawiła rzeczowej argumentacji w celu uprawdopodobnienia jaka szkoda powstanie w przypadku wykonania tego postanowienia i w czym upatruje nieodwracalność skutków tego aktu. Ewentualne uwzględnienie takiego wniosku strony musi być umotywowane szczególnymi względami, pozwalającymi na odstąpienie od zasady wykonalności ostatecznych decyzji administracyjnych. Oznacza to, że na stronie występującej z takim wnioskiem spoczywa obowiązek wykazania okoliczności potwierdzających słuszność jej żądania, czego w niniejszej sprawie nie uczyniono. Uzasadnienie wniosku zostało bowiem sprowadzone do wskazania szkody, która grozi stronie w przypadku wykonania rozbiórki obiektu budowlanego a przedmiotem niniejszego postępowania jest postanowienie nakładające na stronę grzywnę.
Ponadto obowiązek nałożony postanowieniem w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia nie ma charakteru nieodwracalnego, czyli nie spowoduje trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto stosownie do art. 125 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm.) w razie wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym, nałożone, a nieuiszczone lub nieściągnięte grzywny w celu przymuszenia podlegają umorzeniu. Zatem skarżąca może w każdej chwili uniknąć zagrożenia egzekucji nałożonej grzywny poprzez wykonanie obowiązku. Nałożenie grzywny ma wyłącznie na celu wykonanie nałożonego obowiązku, a jego realizacja zależy wyłącznie od woli skarżącej.
Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.