Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Bonifacy Bronkowski po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu "A" w K. na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie oceny stanu technicznego obiektu budowlanego w kwestii wniosku strony skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu postanawia: przywrócić stronie skarżącej termin do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu.
|Na podstawie zarządzenia z dnia 22 czerwca 2018 r. wezwano stronę skarżącą do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu przez dokładne wskazanie |
|imion i nazwisk osób, które podpisały sprzeciw oraz przez złożenie dokumentu określającego umocowanie osób podpisanych pod sprzeciwem do |
|reprezentowania strony wnoszącej sprzeciw. Dla dokonania powyższych czynności wyznaczono siedmiodniowy termin pod rygorem odrzucenia sprzeciwu. |
|Wezwanie to zostało doręczone w trybie zastępczym, określonym w art. 73 ustawy |
|z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. |
|z 2018 r. poz. 1302 - zwanej dalej p.p.s.a.), w dniu 14 maja 2018 r. Jak wynika |
|z pocztowego dowodu doręczenia, wezwanie do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu zostało przesłane na podany w sprzeciwie adres i wobec |
|nieobecności adresata w tym miejscu przesyłka była dwukrotnie awizowana (w dniach 2 i 10 lipca 2018 r.), o czym umieszczono zawiadomienie w |
|oddawczej skrzynce pocztowej. Na skutek niepodjęcia przesyłki w terminie 14 dni od daty pierwszego awiza została ona zwrócona do Sądu. Stanowiło to|
|podstawę do uznania, że doręczenie dla strony wnoszącej sprzeciw było skuteczne i zostało dokonane z upływem 16 lipca 2018 r. Mimo upływu terminu |
|nie uzupełniono braku formalnego sprzeciwu. |
|W dniu 27 lipca 2018 r. wnosząca sprzeciw "A" wystąpiła do Sądu z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu. |
|Jednocześnie uzupełniono braki formalne sprzeciwu. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że zarząd Wspólnoty nie został powiadomiony o przesyłce |
|pocztowej, ani też pisma nie otrzymał. |
|O fakcie zwrotu nieodebranego pisma i upływie terminu dostarczenia braków formalnych członek Zarządu "A" - A. W. dowiedział się w dniu 26 lipca |
|2018 r. od pracownika Sądu. W związku z uzyskaną informacją została złożona reklamacja w placówce Poczty Polskiej w K. W załączeniu przesłano |
|potwierdzenie ww. reklamacji. |
|W związku z powyższym zarząd "A" zwrócił się do Sądu o uwzględnienie przedmiotowego wniosku, uznając, że nie ponosi winy w niedopełnieniu |
|obowiązków. |
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1, 2 i 4 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w okresie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie też z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może być zastosowana jedynie wtedy, gdy wszystkie określone w nich przesłanki zostaną spełnione łącznie. Samo złożenie wniosku przez zainteresowanego w wskazanym terminie oraz dokonanie czynności, dla której zakreślony był termin, nie jest wystarczającą przesłanką przywrócenia uchybionego terminu do dokonania czynności procesowej. Konieczne jest bowiem uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę, że nie ponosi on winy w niedochowaniu terminu. Kryterium braku winy, jako przesłanki umożliwiającej przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonaniu tej czynności (zob. wyrok NSA z dnia 11 lutego 2003 r., II SA 4162/01, Mon. Praw. 2003, nr 8, s. 340).