Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski po rozpoznaniu w dniu 26 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie uprawnień do kierowania pojazdami w kwestii wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. utrzymało w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] r., nr [...], kierującą S. W. na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kierowcy w formie egzaminu państwowego w zakresie prawa jazdy kategorii "B,E".
Wraz ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego S. W. złożył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, argumentując go utratą uprawnień do kierowania pojazdem, z uwagi na brak środków finansowych na poddanie się egzaminowi państwowemu. Zwrócił przy tym uwagę, że studiuje i pracuje, zaś prawo jazdy jest mu niezbędne celem dojazdu na uczelnie. Dodatkowo wskazał, że swoją przyszłość wiąże z zawodem kierowcy.
Rozpatrując wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej w skrócie Ppsa, po przekazaniu przez organ skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu.
Udzielenie stronie tzw. ochrony tymczasowej (wstrzymanie wykonania decyzji) musi zatem być umotywowane szczególnymi powodami, dla których uzasadnione jest odstąpienie od generalnej zasady wykonalności ostatecznych decyzji administracyjnych.
W świetle powyższych przesłanek Sąd uznał, że wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie. Wniosek dotyczy bowiem decyzji o skierowaniu skarżącego na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w zakresie uprawnień do kierowania pojazdami. Decyzja ta nie pozbawia zatem skarżącego uprawnień do kierowania pojazdami, lecz dopiero nie poddanie się przez niego kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji bądź uzyskanie negatywnego wyniku tego sprawdzenia będzie skutkować wszczęciem postępowania w przedmiocie pozbawienia powyższych uprawnień. Wobec tego argumentacja skarżącego odwołująca się do konieczności korzystania z samochodu nie może stanowić okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Brak jest bowiem związku między podnoszonymi przez skarżącego okolicznościami, a ewentualnymi skutkami, jakie wywołuje zaskarżona decyzja. Sama zaś możliwość zaistnienia sytuacji polegającej na nie wykonaniu przez skarżącego nałożonego obowiązku bądź też w razie poddania się sprawdzeniu kwalifikacji uzyskanie negatywnego wyniku tego sprawdzenia nie mieści się w następstwach wykonania zaskarżonej decyzji stanowiących jedną z przesłanek z art. 61 § 3 Ppsa.
Zauważyć wymaga, że ewentualna decyzja w przedmiocie pozbawienia uprawnień do kierowania pojazdami stanowić będzie odrębny akt administracyjny, od którego przysługiwać będą stronie środki zaskarżenia i jak wnioski na zasadach ogólnych.
Wykonanie zatem decyzji o skierowaniu skarżącego na egzamin sprawdzający kwalifikacje do kierowania pojazdami silnikowymi nie rodzi niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, ponieważ decyzja ta samoistnie nie powoduje pozbawienia skarżącego prawa jazdy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lutego 2015r., sygn. akt I OZ 158/15 oraz z dnia
7 października 2014 r., sygn. akt I OSK 2402/14, oba orzeczenia dostępne www. orzeczenia.nsa.gov.pl).
W świetle wskazanych okoliczności, Sąd działając na podstawie art. 61 § 3 Ppsa, orzekł jak w sentencji postanowienia.