Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodnicząca sędzia NSA Łucja Franiczek po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie sprostowania decyzji stwierdzającej nabycie z mocy prawa nieruchomości w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy postanawia: wniosek o przyznanie prawa pomocy pozostawić bez rozpoznania.
W dniu 12 września 2007 r. skarżący wniósł do Sądu pismo, w którym zwrócił się m.in. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Na podstawie zarządzenia z dnia 17 września 2007 r. przesłano skarżącemu urzędowy formularz wniosku PPF celem jego wypełnienia w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Wezwanie powyższe zostało skutecznie doręczone skarżącemu w dniu
24 września 2007 r., co potwierdza znajdujący się w aktach sprawy pocztowy dowód doręczenia (przesyłkę odebrał dorosły domownik, który podjął się oddać ją adresatowi).
W wyznaczonym terminie skarżący nie nadesłał urzędowego formularza PPF, przesłał jedynie pismo procesowe, w którym ustosunkował się do wezwania Sądu wnosząc ponownie o zwolnienie od kosztów sądowych.
Zarządzeniem z dnia 17 października 2007 r. referendarz sądowy pozostawił wniosek skarżącego o przyznania prawa pomocy bez rozpoznania. W ustawowym terminie skarżący wniósł od tego zarządzenia sprzeciw, w którym zwrócić się o zwolnienie z kosztów sądowych oraz o zwolnienie z obowiązku składania oświadczenia w tym przedmiocie na urzędowym formularzu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 260 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej w skrócie ustawy, w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Zgodnie z art. 252 § 2 ustawy wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu. Ustawa nie przewiduje możliwości "zwolnienia" strony z tego obowiązku, zatem wniosek skarżącego w tym przedmiocie nie może zostać uwzględniony.
W rozpoznawanej sprawie skarżący nie dopełnił powyższego obowiązku pomimo faktu, iż wezwanie wraz z urzędowym formularzem wniosku zostało mu skutecznie doręczone (zgodnie z art. 72 ustawy) oraz został on pouczony o skutku pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
W świetle wskazanych okoliczności Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia działając na podstawie art. 257 ustawy.