Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. W. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia wykonania rozbiórki obiektu budowlanego w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych ustanowienia radcy prawnego z urzędu postanawia: 1) zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, 2) oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy w pozostałym zakresie
W skardze z dnia 2 maja 2012 r. B.W. zawarł wniosek o zwolnienie go od kosztów sądowych oraz o ustanowienie radcy prawnego z urzędu. Następnie wniosek ów złożył na druku urzędowego formularza z którego treści wynika, że skarżący nie uzyskuje żadnego dochodu (jest osobą bezrobotną, pozbawioną prawa do zasiłku), a jedynym składnikiem majątku wnioskodawcy jest drewniany budynek mieszkalny o pow. 50 m2 oraz nieruchomość rolna o pow. 0,554 ha. Skarżący, w druku formularza zaznaczył, że samotnie prowadzi gospodarstwo domowe.
Na wezwanie referendarza sądowego B. W. wyjaśnił, że wsparcia finansowego udziela mu jego konkubina - L. R., która uzyskuje świadczenie emerytalne w wysokości 1363 zł. Z dokumentów nadesłanych przez wnioskodawcę wynika, że rachunek za energię elektryczną, zapłacony w czerwcu br. opiewał na kwotę 170 zł, rachunek za opał (węgiel) w ilości 2 ton to wydatek 1400 zł (vide faktura nr FS 103/2012 z dnia 20 lipca 2012 r.), a opłata za wodę wynosi 87 zł.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
Przedmiotem badania przy analizie wniosku o przyznanie prawa pomocy jest całokształt okoliczności związanych z sytuacją materialną wnioskodawcy.
Informacje uzyskane od B. W. pozwoliły stwierdzić, że jego wniosek zasługuje na uwzględnienie w części, a wobec tego skarżący został zwolniony z kosztów sądowych. Mając jednak na uwadze, że zgodnie z art. 246 § pkt 1 P.p.s.a. przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym opiera się na bardzo surowych kryteriach, nie znaleziono podstaw do uwzględnienia złożonego wniosku w całości.
Na powyższej ocenie zaważył fakt, że konkubina skarżącego - L.R. dysponuje stałym źródłem dochodu w wysokości ponad 1300 zł miesięcznie. Prawo pomocy, a zwłaszcza w zakresie całkowitym, o co ubiega sie skarżący przewidziane jest zaś dla osób znajdujących się w wyjątkowo trudnej sytuacji (bezdomnych, pozbawionych jakichkolwiek dochodów oraz możliwości znalezienia wsparcia u bliskich). Oceniając z tej perspektywy wniosek skarżącego nie można było stwierdzić, że znajduje się on w sytuacji w pełni odpowiadającej hipotezie przepisu art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Uzyskiwanie wsparcia od osoby bliskiej, dysponującej stałym źródłem dochodu w kwocie 1300 zł miesięcznie wyklucza możliwość uzyskania prawa pomocy w całym, wnioskowanym zakresie. Oceniając złożony wniosek pod uwagę wzięto jednak fakt, że w istocie skarżący pozostaje na utrzymaniu osoby, z którą nie wiążą go żadne formalne więzy, a wobec tego możliwość ewentualnego wyegzekwowania od niej jakichkolwiek środków drogą prawną jest mocno ograniczona. Z tego też względu uznano, że złożony wniosek zasługuje na uwzględnienie w części dotyczącej kosztów sądowych, a wobec tego skarżący został w całości zwolniony z obowiązku ich ponoszenia.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 1 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.