Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. D. i J. H. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi gminnej w kwestii wniosku E. D. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i przesłanie skarżącej odpisu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 grudnia 2010 r. wraz z uzasadnieniem postanawia: oddalić wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i przesłanie skarżącej odpisu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 grudnia 2010 r. wraz z uzasadnieniem
W dniu 16 grudnia 2010 r. zapadł wyrok oddalający skargi E. D. i J. H. W ustawowym terminie J. H. wystąpił o sporządzenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem. E. D. z wnioskiem o sporządzenie odpisu w/w wyroku wraz z uzasadnieniem wystąpiła w dniu 5 stycznia 2011 r. Postanowieniem z dnia 18 lutego 2011 r. Sąd odmówił doręczenia skarżącej uzasadnienia wspomnianego wyroku wskazując, że złożyła ona swój wniosek z uchybieniem ustawowego, siedmiodniowego terminu przewidzianego dla dokonania tej czynności.
W piśmie procesowym, złożonym w dniu 21 lutego 2011 r. E. D. zwróciła się o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu z dnia 16 grudnia 2010 r., wskazując jako przyczynę uchybienia terminu chorobę, uniemożliwiającą dokonanie tej czynności w ustawowym terminie. Do wniosku dołączono zaświadczenie lekarskie, z treści którego wynika, że skarżąca cierpi na przewlekłe schorzenia kręgosłupa, co znacznie ogranicza jej codzienną aktywność. Na wezwanie Sądu E. D. uzupełniła braki formalne złożonego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Konsekwencją niedochowania terminu w postępowaniu sądowym jest bezskuteczność czynności podjętej po jego upływie (art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., zwanej dalej: P.p.s.a.). Strona może uchylić się od negatywnych następstw przekroczenia terminu jeżeli w ciągu w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.) złoży wniosek o przywrócenie terminu; równocześnie z wnioskiem dokona czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4 przywołanego przepisu) oraz, gdy uprawdopodobni okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2 przywołanego przepisu). Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione kumulatywnie aby możliwe było przywrócenie terminu.
Rozpoznając wniosek skarżącej E. D. o przywrócenie terminu (złożony w ustawowym terminie i wolny od braków formalnych) Sąd doszedł do przekonania, że brak jest dostatecznych przesłanek przemawiających za przywróceniem jej terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 16 grudnia 2010 r. i przesłania go wnioskodawczyni.
Powołane przez skarżącą argumenty dotyczącej braku jej winy w uchybieniu terminu nie mogą być uznane za przekonujące.
Brak winy, o którym mowa w art. 86 § 1 P.p.s.a. to nie tylko brak winy umyślnej, lecz również brak niedbalstwa lub lekkomyślności. Co do zasady chodzi więc o okoliczności o charakterze obiektywnym, niezależnym od strony, którym ta, co do zasady, nie mogła się przeciwstawić lub których nie mogła zmienić swym działaniem - por. G. Radecki [w:] R. Mikosz, G. Radecki, Ł. Strzępek Pisma stron w postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, orzecznictwo, wzory. Warszawa 2008 r. str. 88 i nast.
Skarżąca, jako przyczynę uchybienia terminu wskazuje schorzenie. Nie mniej jednak, jak sama podkreśla, na leczenie wykorzystała przysługujący jej urlop, nie zaś świadczenie z tytułu czasowej nieobecności w pracy spowodowanej złym stanem zdrowia. Dołączone do wniosku zaświadczenie lekarskie wskazuje jedynie na to, że schorzenia E. D. maja charakter przewlekły, natomiast nie wynika z jego treści, że akurat w okresie, w którym strona winna była złożyć wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku, nasilenie dolegliwości było tak znaczące, że uniemożliwiało jej działanie. Co więcej, tezie o obiektywnych trudnościach stojących na przeszkodzie w zachowaniu terminu procesowego przeczy również fakt, iż strona miała możliwość skorzystania z pomocy domowników, zarówno przy redagowaniu pisma, jak i przy jego wyekspediowaniu do Sądu. Ze znajdujących się w aktach sprawy dowodów doręczeń wynika, że część korespondencji kierowanej do skarżącej odbierała jej matka - K. D., która była traktowana przez doręczyciela jako dorosły domownik. W jednym przypadku pismo z Sądu (odpis postanowienia z dnia 15 września 2010 r.) odebrał inny dorosły domownik - G. D. - siostra skarżącej. W konsekwencji nie można przyjąć, że ewentualne przeszkody w zachowaniu ustawowego terminu do dokonania czynności procesowej miały charakter obiektywny, całkowicie niezależny od strony. Konkludując poczynione uwagi należało stwierdzić, że brak jest podstaw do przywrócenia skarżącej terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Okoliczność ta nie wyklucza doręczenia skarżącej sentencji wydanego wyroku, jeżeli zwróci się ona do Sądu z takim wnioskiem.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.