skarg R. C. na uchwałę Rady Miasta Raciborza w przedmiocie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w kwestii wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodnicząca Sędzia NSA Łucja Franiczek po rozpoznaniu w dniu 21 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg R. C. na uchwałę Rady Miasta Raciborza z dnia 26 kwietnia 2006 r., nr XLII/635/2006 w przedmiocie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w kwestii wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia: odmówić przywrócenia terminu.

Uzasadnienie strona 1/3

W dniu 26 kwietnia 2006 r. Rada Miasta Racibórz podjęła uchwałę XLII/635/2006 w przedmiocie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących własność Gminy Racibórz. W dniu 29 marca 2017 r. do Urzędu Miasta Raciborza wpłynęło skierowane do Rady Miasta wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w związku z tą uchwałą, wystosowane przez R. C.

W odpowiedzi na to wezwanie pismem z dnia 20 kwietnia 2017 r., z upoważnienia Prezydenta Miasta Raciborza, poinformowano R. C., że jej wezwanie zostało przekazane do biura prawnego celem wydania niezbędnej opinii, a dalsze działania zostaną podjęte niezwłocznie po jej uzyskaniu. Pismo to doręczono adresatce w dniu 24 kwietnia 2017 r.

Pismem z dnia 27 czerwca 2017 r. również z upoważnienia Prezydenta Miasta Raciborza, podtrzymano stanowisko wyrażone w piśmie z dnia 5 stycznia 2017 r.

nr GN.710.6.2016.JT. W tym ostatnim piśmie wskazano m.in., że w odniesieniu do przedmiotowej uchwały organ nadzoru nie wniósł uwag. Pismo z dnia 27 czerwca 2017 r. zostało doręczone R. C. w dniu 29 czerwca 2017 r.

W dniu 6 lipca 2017 r. R. C. wniosła, za pośrednictwem Rady Miasta Raciborza, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, skargę na powołaną na wstępie uchwałę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności. W uzasadnieniu wniosku skarżąca zwróciła uwagę, że jest osobową w podeszłym wieku i opisując stan faktyczny sprawy podniosła, że była przekonana, iż w związku ze skierowaniem do niej przez organ pisma z dnia

20 kwietnia 2017 r. termin do wniesienia skargi w niniejszej sprawie rozpocznie swój bieg od dnia doręczenia jej faktycznej odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, gdyż w 30 dniowym terminie od wniesienia tego wezwania została poinformowana, że ma oczekiwać na zajęcie w sprawie stanowiska. Skarżąca zaakcentowała, że została wprowadzona w błąd, gdyż pismo organu z 20 kwietnia 2017 r. nie jest tożsame z brakiem odpowiedzi czy też odmową usunięcia naruszenia sprawa. Wyraziła również wątpliwość co do formy udzielonej odpowiedzi. Wyjaśniała, że data ustania przyczyny uchybienia ustała w dniu doręczenia jej pisma z dnia

27 czerwca 2017 r., tj. 29 czerwca 2017 r.

Ustosunkowując się do wniosku skarżącej organ wniósł o jego oddalenie, gdyż w ocenie organu nie doszło do wprowadzenia skarżącej w błąd. Organ wskazał, że udzielił odpowiedzi w ustawowym terminie, a fakt oczekiwania na opinię prawną jako element wewnętrznej procedury w procesie decyzyjnym, nie ma znaczenia w sprawie. Zdaniem organu, 30 dniowy termin do wniesienia skargi upłynął z dniem

24 maja 2017 r. Celem poparcia przedstawionej argumentacji organ powołał się na orzeczenia sądów administracyjnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej w skrócie Ppsa, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie do art. 87

Strona 1/3