Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Taniewska - Banacka po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.D. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia w sprawie odmowy wszczęcia postępowania dotyczącego wywłaszczenia nieruchomości w kwestii wniosku strony skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia skargi postanawia: przywrócić skarżącej termin do złożenia skargi
Przedmiotem skargi J.D. jest postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Prezydenta Miasta P. z dnia [...] r., nr [...] odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania za nieruchomość położoną w P., oznaczoną jako działka nr [...].
Skarżąca, postępując zgodnie z pouczeniem zawartym w zaskarżonym postanowieniu wniosła zażalenie do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, który postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] stwierdził niedopuszczalność zażalenia na wspomniane postanowienie Wojewody [...]. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Minister wskazał, że postanowienie Wojewody [...] jest rozstrzygnięciem o charakterze ostatecznym i jako orzeczenie kończące postępowanie podlega skardze do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
W piśmie z dnia [...] r. Wojewoda [...] poinformował J.D., za pośrednictwem pełnomocnika do doręczeń, o sposobie i trybie wnoszenia skargi do sądu administracyjnego. Wspomniane pismo zostało doręczone na wskazany przez stronę adres w dniu [...] r. Niezwłocznie po jego otrzymaniu J.D. skierowała do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] oraz wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. We wniosku skarżąca zaznaczyła, że została przez organ błędnie pouczona co do trybu zaskarżenia spornego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje:
Zgodnie z regulacją art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej: P.p.s.a.), konsekwencją niedochowania terminu w postępowaniu sądowym jest bezskuteczność czynności podjętej po jego upływie. Jednakże strona może uchylić się od negatywnych następstw przekroczenia terminu jeżeli w ciągu w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.) złoży wniosek o przywrócenie terminu; równocześnie z wnioskiem dokona czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4 przywołanego przepisu) oraz, gdy uprawdopodobni okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2 przywołanego przepisu). Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione kumulatywnie aby możliwe było przywrócenie terminu.
W ocenie Sądu okoliczności sprawy wskazują na spełnienie przez wnioskodawczynię wymogów formalnych, od których zależy skuteczne ubieganie się o przywrócenie terminu, a wobec tego otwarta została droga do oceny braku winy strony w uchybieniu terminu.
Brak winy, o którym wspomina art. 86 § 1 P.p.s.a., polega na wykazaniu przez stronę, że nawet przy dołożeniu szczególnej oraz należytej staranności przy dokonywaniu czynności, do której strona jest zobowiązana nie można było przezwyciężyć przeszkody powstałej w jego dochowaniu.
W realiach niniejszej sprawy bez wątpienia zachodzą okoliczności wskazujące na brak winy strony, albowiem zaistniałe uchybienie terminowi do wniesienia skargi było rezultatem zastosowania się do błędnego pouczenia zawartego w zaskarżonym postanowieniu. Skarżąca postąpiła zgodnie ze wskazówkami organu, które w sposób oczywisty były sprzeczne z obowiązującą regulacją prawną. Strona ma prawo oczekiwać, że organ administracji publicznej, mając na względzie treść art. 6 oraz art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 267) w sposób prawidłowy pouczy ją o możliwościach kwestionowania wydanego przezeń rozstrzygnięcia. Jeśli zaś strona zastosuje się do błędnego, z winy organu, pouczenia to nie może ponosić z tego tytułu negatywnych konsekwencji procesowych skutkujących pozbawieniem jej uprawnienia do ochrony swoich praw przed sądem. W niniejszej sprawie skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi z dochowaniem trybu i formy przewidzianej obowiązującymi przepisami, a jako że wykazała brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, Sąd na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.