Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Bogucka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędzia WSA Andrzej Matan po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania dowodu osobistego w kwestii wniosku B. S. o wyłączenie sędziego NSA Łucji Franiczek, sędziego WSA Elżbiety Kaznowskiej oraz sędziego WSA Marii Taniewskiej - Banackiej postanawia: oddalić wniosek.
Strona skarżąca złożyła na rozprawie odbywającej się w dniu 13 kwietnia
2011 r. wniosek o wyłączenie składu sędziowskiego, co następnie zostało potwierdzone pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. o tej samej treści, pozostawionym osobiście przez B. S. w Biurze Podawczym tutejszego Sądu.
W uzasadnieniu swojego wniosku, podpisanego również przez J. S.
i J. S., skarżąca wskazała, że istnieją wątpliwości co do "bezstronnego procedowania w meriutm sprawy" z uwagi na między innymi niepowoływanie zasadniczych świadków w sprawie oraz opieszałość w wydaniu ostatecznego rozstrzygnięcia. Nadto Sąd - według skarżącej - ma już ustalony werdykt, co potwierdzają zarówno stwierdzenie o nieobowiązkowym stawiennictwie zawarte w zawiadomieniu o rozprawie z dnia 25 lutego 2011 r., jak również doświadczenia z poprzednich rozpraw, gdzie stronom nie udzielono zgody na swobodną, pełną wypowiedź w sprawie. Podkreślono również, że istnieją przeróżne nieprawidłowości w procedowaniu, niekompetencja, brak rzetelności, brak obiektywności, co prowadzi do "uprzedmiotowienia podmiotów prawnych".
Wymienieni w sentencji niniejszego orzeczenia sędziowie złożyli w dniu
18 kwietnia 2011 r. pisemne oświadczenia, z których wynika, że brak jest podstaw do ich wyłączenia z mocy ustawy (art. 18 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. - zwana dalej p.p.s.a.) oraz nie zachodzą przyczyny wyłączenia, o których mowa w art. 19 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje.
Skarżąca złożyła wniosek o wyłączenie składu sędziowskiego rozpatrującego jej skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania dowodu osobistego.
Celem instytucji wyłączenia sędziego w oparciu o przesłanki bezwzględne wymienione enumeratywnie w art. 18 p.p.s.a., jak też w oparciu o przesłanki względne z art. 19 p.p.s.a. jest eliminowanie wszelkich przyczyn, które mogłyby skutkować pojawieniem się jakichkolwiek wątpliwości co do obiektywizmu sędziego przy rozpoznawaniu konkretnej sprawy, co ma zapewnić jak najpełniejszą realizację zagwarantowanego, między innymi na gruncie Konstytucji RP, prawa do sądu poprzez stworzenie warunków umożliwiających każdemu rozpatrzenia jego sprawy przez niezależny, bezstronny i niezawisły sąd. Zgodnie z treścią art. 19 p.p.s.a., sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Podstawą zastosowania instytucji wyłączenia sędziego na gruncie art. 19 p.p.s.a. jest zatem zarówno istnienie stosunku osobistego pomiędzy sędzią a jedną ze stron lub jej przedstawicielem, jak również wszelkie inne obiektywne okoliczności, które mogą prowadzić do podniesienia uzasadnionych zarzutów co do bezstronności sędziego. Wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego, stosownie do art. 22 § 2 p.p.s.a., musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego dotyczy wniosek. W aktach sprawy znajdują się oświadczenia sędziów orzekających w niniejszej sprawie toczącej się przed Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach, z których jednoznacznie wynika, w stosunku do sędziego NSA Łucji Franiczek, sędziego WSA Elżbiety Kaznowskej oraz sędziego WSA Marii Taniewskej - Banackiej brak jest podstaw do ich wyłączenia zarówno z mocy ustawy jak i na podstawie przesłanek określonych w art. 19 p.p.s.a. Wskazać w tym miejscu należy, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego istnieje ugruntowany pogląd, że skoro sędzia, którego dotyczy wniosek, złożył oświadczenie, że nie zachodzą okoliczności dające podstawę do wyłączenia od rozpoznawania w danej sprawie i prawdziwość tego oświadczenia nie budzi żadnych wątpliwości, to wniosek o jego wyłączenie nie zasługuje na uwzględnienie