Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Bonifacy Bronkowski po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nieważności decyzji w sprawie o podział nieruchomości p o s t a n a w i a sprostować oczywiste niedokładności zawarte w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 września 2006 r., sygn. akt II SA/Gl 935/05 w ten sposób, że: 1. na stronie 1 w wierszu 7 od góry w miejsce słów "o pow. 1470 m2" umieścić słowa "o pow. 1480m2"; 2. na stronie 1 w wierszu 9 od góry w miejsce słów "o pow. 1486 m2" umieścić słowa "o pow. 1468m2".
Zgodnie z treścią art. 156 § 1 i art. 159 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), sąd może z urzędu lub na wniosek sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowaniu mogą podlegać zarówno wadliwości sentencji orzeczenia, jak i uzasadnienia (vide: postanowienie NSA z 20.05.2011 r., II OSK 260/10, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Sprostowanie nie jest ograniczone żadnym terminem, co oznacza, że może nastąpić również w odniesieniu do orzeczenia prawomocnego.
Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że sprostowanie orzeczenia sądowego jest konstrukcją procesową, która ma na celu naprawienie jego wadliwości poprzez nadanie mu takiego brzmienia, jakie sąd zamierzał, ale która jednocześnie nie może prowadzić do zmiany lub uchylenia tego orzeczenia. Przedmiotem sprostowania mogą być wyłącznie ujawnione w orzeczeniu niedokładności, błędy pisarskie lub rachunkowe albo inne oczywiste pomyłki, przy czym chodzi jedynie o omyłki sądu, a nie o omyłki popełnione przez strony postępowania.
Z akt sprawy jednoznacznie wynika, że w uzasadnieniu wyroku na stronie 1 w wierszu 7 i 9 błędnie wskazano powierzchnie działek oznaczonych nr 1 oraz nr 2.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznając wskazane wyżej omyłki za oczywiste błędy pisarskie, na podstawie art. 156 § 1 i 2 powołanej ustawy, postanowił jak w sentencji.