Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędzia WSA Andrzej Matan, Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2018 r. na rozprawie sprawy ze skargi A.J. na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wykonania określonych robót budowlanych p o s t a n a w i a: 1. umorzyć postępowanie, 2. zwrócić skarżącej wpis sądowy w kwocie 500 (pięćset) złotych.
Decyzją z dnia [...] r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. nakazał skarżącej A. J. doprowadzenie przejścia ewakuacyjnego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym do stanu pierwotnego - poprzez zlikwidowanie otwieranych na zewnątrz drzwi do jej lokalu i przywrócenie drzwi otwieranych w stronę mieszkania. Jako podstawę prawną decyzji organ I instancji powołał przepis art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332).
Po rozpatrzeniu odwołania skarżącej zaskarżoną decyzją organ odwoławczy orzekł o jej utrzymaniu w mocy.
W skardze do sądu administracyjnego A. J. zarzuciła błędne przyjęcie, że drzwi zawężają drogę ewakuacyjną po całkowitym otwarciu, gdyż pomiarów dokonano po otwarciu skrzydła pod kątem 90°.
Jednakże pismem z dnia 24 lutego 2018 r. uzupełnionym w kolejnym piśmie z dnia 13 marca 2018 r., skarżąca cofnęła skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał cofnięcie skargi za dopuszczalne. Czynność skarżącej nie zmierza bowiem do obejścia prawa i nie spowoduje utrzymania w mocy aktu dotkniętego wadą nieważności. Stąd też cofnięcie skargi wiąże sąd z mocy art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze z,).
Skuteczne cofnięcie skargi stanowi zatem podstawę umorzenia postępowania na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 tej ustawy. Wobec cofnięcia skargi do dnia rozpoczęcia rozprawy należało skarżącej zwrócić z urzędu cały uiszczony wpis w kwocie 500 zł, zgodnie z art. 232 § 1 pkt 1 cyt. ustawy.