Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] w S. na interpretację Prezydenta Miasta S. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie charakteru robót budowlanych odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] r. Kierownik [...] w S., zwrócił się do Prezydenta Miasta S. o udzielenie informacji na temat, czy zabudowanie w istniejącym obiekcie w nowym miejscu dodatkowej umywalki (lub ustępu) urządzenia instalacyjnego, wymaga konieczności: uzyskania pozwolenia na budowę, zgłoszenia przystąpienia do robót budowlanych (remontu polegającego na dostawieniu dodatkowej umywalki), czy też może nie jest wymagana żadna z wyżej podanych czynności. W dalszej części pisma, podjęto próbę interpretacji przepisów ustawy - Prawo budowlane wskazując, iż opisane wyżej czynności nie wymagają pozwolenia na budowę, ani zgłoszenia robót budowlanych. W tym zakresie wnioskodawca powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych, które w jego ocenie ma potwierdzać pogląd, iż dobudowa umywalki to rozbudowa urządzenia instalacyjnego, które nie wymaga pozwolenia na budowę i nie jest remontem w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 7a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.).
W odpowiedzi na powyższe, działający z upoważnienia Prezydenta Miasta S., Naczelnik Wydziału [...] Urzędu Miasta S., w piśmie z dnia [...] r., nr [...] poinformował, że w przypadku, gdy zamierzenie inwestora będzie ograniczało się tylko do montażu dodatkowej umywalki lub misy ustępowej nie podlega ono zarówno ani zgłoszeniu ani uzyskaniu pozwolenia na budowę. Natomiast jeżeli montaż tych urządzeń wiązać się będzie z rozbudową wewnętrznej instalacji wodnokanalizacyjnej, wówczas zastosowanie będzie miał art. 28 ustawy - Prawo budowlane. Wskazano, iż rozbudowa wewnętrznej instalacji wodnokanalizacyjnej nie mieści się w zakresie robót wyliczonych w art. 29 - 30 ustawy - Prawo budowlane, jako podlegające zgłoszeniu, a więc zgodnie z art. 28 ww. ustawy, wymagać będzie uzyskania pozwolenia na budowę. Zwrócono uwagę, iż każdy przypadek jest rozpoznawany indywidualnie na podstawie złożonego przez inwestora zgłoszenia robót budowlanych lub wniosku o wydanie pozwolenia na budowę, zgodnie z wymogami prawa.
Pismem z dnia [...] r. [...] w S. wezwał Prezydenta Miasta S. do usunięcia naruszenia prawa, wywodząc z art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), swoje prawo do uzyskania od organu interpretacji. Wnioskodawca przytaczając definicję pojęcia "daniny publicznej", określoną w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), którą w myśl powołanego przepisu są: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku z przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw, z użytego właśnie w powołanym przepisie sformułowania "opłat" oparł swoje prawo do żądania wydania interpretacji, podnosząc, iż obowiązek uzyskania ewentualnego pozwolenia na budowę w sprawie związany jest z uiszczeniem opłaty z tego tytułu. W dalszej części autor wezwania, przywołując przepisy prawne i stanowisko judykatury, podjął polemikę w kwestii charakteru prawnego planowanych inwestycji.