Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. L. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę w kwestii wniosku strony skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia skargi p o s t a n a w i a: przywrócić termin do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia
13 listopada 2017 r. odrzucił jako spóźnioną skargę H. L. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę.
Odpis powołanego postanowienia doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 27 listopada 2017 r. W piśmie z dnia 1 grudnia 2017 r. skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że z pisma organu z dnia 17 sierpnia 2017 r. wynikało, że terminem skutecznego doręczenia zaskarżonej decyzji był dzień 1 sierpnia 2017 r. Skarżący wskazał, że dopiero po zapoznaniu się z treścią postanowienia o odrzuceniu jego skargi z dnia 13 listopada 2017 r. dowiedział się, że skarga została wniesiona z uchybieniem terminu, gdyż zaskarżona decyzja została po raz pierwszy awizowana w dniu 14 lipca 2017 r., a zatem termin do wniesienia skargi upływał w dniu 28 lipca 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej w skrócie P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie do art. 87 § 1 P.p.s.a. pismo z przedmiotowym wnioskiem wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Natomiast wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 87 § 3 P.p.s.a.). Jednocześnie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.) oraz dokonać czynności, której strona nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a.).
Przenosząc powyższą regulację na grunt rozpatrywanej sprawy przyjąć należy, że został zachowany siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Należy przyjąć, że wskazany termin rozpoczął bieg w dniu zapoznania się przez skarżącego z treścią postanowienia o odrzuceniu skargi, tj. w dniu 27 listopada 2017 r., natomiast wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został nadany w urzędzie pocztowym w dniu 1 grudnia 2017 r., został zatem wniesiony w terminie. Jednocześnie dokonano uchybionej czynności, czyli wniesiono skargę.
W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie zostały uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminowi.
W ocenie Sądu wniosek strony skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi jest merytorycznie uzasadniony i zasługuje na uwzględnienie.
W sprawie zostały uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminowi. Pełnomocnik strony skarżącej jako przyczynę braku winy powoływał błędną informację przekazaną przez organ administracji. W piśmie z dnia 17 sierpnia 2017 r. organ poinformował, że zaskarżona decyzja została doręczona w trybie doręczenia zastępczego. Jednocześnie wyraźnie wskazano, że 30 dniowy termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego należy liczyć od dnia 1 sierpnia 2017 r. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie w nadesłanych do sądu dokumentach. Skarżący wnosząc skargę w dniu 28 sierpnia 2017 r. pozostawał w przekonaniu, że zgodnie z informacją organu nie uchybił terminowi do wniesienia skargi. Instytucja przywrócenia terminu do dokonania czynności ma charakter wyjątkowy w stosunku do wyrażonej w art. 85 P.p.s.a. zasady, zgodnie z którą czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna i ma umożliwić uwolnienie się przez stronę od negatywnych skutków uchybienia i tym samym zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd.
Mając na względzie konstytucyjną zasadę prawa do sądu Sąd, działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.