Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu S. K. od zarządzenia referendarza Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 lutego 2010 r. sygn. akt II SA/Gl 944/09 pozostawiającego bez rozpoznania wniosek S. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego z urzędu w sprawie ze skargi S. K. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie uznania za bezzasadną skargi na bezczynność Prezydenta Miasta K. w sprawie usunięcia zanieczyszczenia gleby postanawia: wniosek o przyznanie prawa pomocy pozostawić bez rozpoznania
Zarządzeniem z dnia 8 lutego 2010 r. sygn. akt II SA/Gl 944/09 referendarz sądowy pozostawił wniosek S.K. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W ustawowym terminie skarżący wniósł sprzeciw od tego zarządzenia.
Pismem z dnia wezwany został do złożenia wyjaśnień co do stanu majątkowego i rodzinnego, a w szczególności do podania wysokości dochodu uzyskiwanego ze świadczenia emerytalnego, imion, nazwisk i wysokości dochodów osób pozostających ze skarżącym we wspólnym gospodarstwie domowym, wskazania posiadanych nieruchomości, środków pieniężnych a także przedmiotów, których wartość przekracza 3.000 euro. Stronie został przesłany formularz druku PPF celem jego wypełnienia i odesłania do Sądu. Skarżącego pouczono, że konsekwencją niewykonania tego wezwania będzie pozostawienie złożonego wniosku bez rozpoznania.
W odpowiedzi, w piśmie procesowym z dnia [...]r. S.K. oświadczył, że nie występował o przyznanie prawa pomocy. Do pisma tego dołączony został niewypełniony formularz druku PPF.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a. ) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
W rozpoznawanej sprawie skarżący wniósł sprzeciw, jednakże nie udzielił żadnych wyjaśnień odnośnie swojego stanu majątkowego. To zaś uniemożliwia zbadanie tego, czy zaistniały okoliczności warunkujące uwzględnienie złożonego przezeń wniosku. W konsekwencji uznać przyjdzie, że wniosek o przyznanie prawa pomocy zawiera braki uniemożliwiające jego rozpoznanie, a wobec tego, na podstawie art. 257 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.