Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Kaznowska po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. D. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w przedmiocie udostępnienia nieruchomości w kwestii wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] r., nr [...] umarzającą w całości postępowanie administracyjne w sprawie zobowiązania do udostępnienia nieruchomości.
M. D. w skardze z dnia 25 września 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący wskazał, że przedsiębiorca zajmie nieruchomość i przeprowadzi remont linii energetycznych bez konieczności uzyskania zgody właścicieli nieruchomości. Tym samym wykonanie zaskarżonej decyzji będzie skutkowało przyznaniem przedsiębiorcy prawa do ingerowania w prawo własności skarżącego, co z pewnością wywoła trudne do odwrócenia skutki w postaci braku możliwości żądania przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego lub żądania zapłaty odszkodowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd orzeka o wstrzymaniu wykonania aktu na wniosek skarżącego.
Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do wykonania, pod pojęciem którego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Do aktów takich nie będą zatem należeć te, które dla sprowadzenia stanu prawnego lub faktycznego w nich określonego nie wymagają czynności podmiotów uprawnionych. Pojęcie wykonania aktu administracyjnego w rzeczywistości dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego nałożone zostają na niego obowiązki.
Wstrzymanie wykonania dotyczy sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne. Skutków takich nie wywołuje natomiast zaskarżona decyzja, którą utrzymano w mocy decyzję o umorzeniu postępowania administracyjnego. Decyzja umarzająca postępowanie administracyjne ze swej istoty nie podlega wykonaniu. Ma ona charakter czysto procesowy, zatem nie powoduje bezpośrednich skutków, o których mowa w art. 61 p.p.s.a. Nie wymaga również od organu podjęcia jakichkolwiek czynności, których wykonanie mogłoby z punktu widzenia strony skarżącej spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wobec powyższego instytucja wstrzymania wykonania nie może znaleźć zastosowania w odniesieniu do tego aktu. Należy przy tym podkreślić, że na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania nie podlega badaniu kwestia legalności zaskarżonego rozstrzygnięcia, będzie ona bowiem stanowić przedmiot merytorycznego rozpoznania skargi.
W świetle wskazanych okoliczności, Sąd działając na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 61 § 5 p.p.s.a, orzekł jak w sentencji postanowienia.