Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J.B. na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu.
Wojewoda wydał w dniu [...] sierpnia 2016 r. decyzję nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza z dnia [...] czerwca 2016 r., znak [...] orzekającej o wymeldowaniu J.B. z pobytu stałego z lokalu mieszkalnego przy ul. [...].
Decyzja została doręczona J.B. w dniu 12 września 2016 r. w ramach doręczenia zastępczego.
W dniu 16 grudnia 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynęła skarga J.B. na ww. decyzję Wojewody, w której jednocześnie skarżący zawarł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, motywując go nieprawidłowym doręczeniem decyzji przez organ, co uniemożliwiło mu odbiór kierowanej do niego korespondencji.
Na podstawie zarządzenia z dnia 23 grudnia 2016 r. J.B. został wezwany do wykazania daty, w której ustała przyczyna uchybienia terminu do wniesienia skargi w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem przyjęcia daty ustania tej przyczyny w oparciu o akta sprawy.
Wezwanie pozostało bez odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi podlegał odrzuceniu.
W pierwszej kolejności należy wyjaśnić kwestię terminowości wniesienia skargi, od niej bowiem zależy rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu, jako że jest on dopuszczalny jedynie wówczas, gdy skarga uchybia 30-dniowemu terminowi do jej wniesienia.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, iż zaskarżone rozstrzygnięcie zostało doręczone stronie skarżącej w ramach doręczenia zastępczego - na podstawie art. 44 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.) - w dniu 12 września 2016 r. Wobec powyższego termin do złożenia skargi upłynął z dniem 12 października 2016 r.
J.B. wniósł skargę na decyzję Wojewody dopiero w dniu 22 listopada 2016 r. Wraz z powyższą skargą strona wniosła o przywrócenie terminu do jej złożenia. Wobec powyższego przedmiotowa skarga jako wniesiona po wskazanym 30-dniowym terminie podlegałaby odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm. - dalej jako p.p.s.a.).
W tym stanie rzeczy należało rozpoznać wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Skutki prawne niezachowania terminu oraz podstawy prawne jego przywrócenia reguluje art. 85-89 p.p.s.a. Zgodnie z treścią art. 85 p.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Natomiast w art. 87 p.p.s.a. ustawodawca określił jakie wymogi muszą zostać spełnione by sąd mógł uwzględnić taki wniosek:
- pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.),
- w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.),
- wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 87 § 3 p.p.s.a.),
- równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Jak wynika z treści przywołanych powyżej przepisów, przywrócenie terminu jest uwarunkowane łącznym spełnieniem wskazanych w nich przesłanek.
W niniejszej sprawie przyjąć należy, iż strona dowiedziała się o uchybieniu terminu do wniesienia skargi w dniu 24 października 2016r., tj. w dniu, w którym skarżący odebrał kopię decyzji (dowód - akta administracyjne sprawy). Wobec tego termin do złożenia przedmiotowego wniosku upływał z dniem 31 października 2016 r. Tymczasem wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został wniesiony wraz ze skargą do organu w dniu 22 listopada 2016 r. (data nadania), a więc po terminie.
Wobec tego prośbę J.B. należało uznać za spóźnioną, a w rezultacie wniosek o przywrócenie terminu podlegał odrzuceniu na mocy art. 88 p.p.s.a.
W tej sytuacji, Sąd na podstawie art. 87 § 1 oraz art. 88 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.