Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2016r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Pismem z dnia [...] listopada 2015r. Z.K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego nr [...] z dnia [...] października 2015r. uchylającą w całości decyzję Burmistrza nr [...] z dnia [...] sierpnia 2015r. w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt H.Ł. w domu pomocy społecznej oraz przekazującą sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.
Pismem procesowym datowanym na dzień [...] stycznia 2016r. Z.K. - reprezentowana przez r.pr. K.B. cofnęła przedmiotową skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Odnosząc się do złożonego przez stronę skarżącą oświadczenia o cofnięciu skargi podnieść na wstępie należy, że zgodnie z dyspozycją art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę, zaś cofnięcie skargi wiąże sąd. W piśmiennictwie podkreśla się, iż przywołany przepis statuuje zasadę dyspozycyjności, która przejawia się przyznaniem stronom postępowania sądowego uprawnienia do rozporządzania przedmiotem tego postępowania oraz rozporządzania uprawnieniami procesowymi. Składając oświadczenie o cofnięciu skargi, skarżący daje wyraz temu, że rezygnuje z realizacji prawa do sądu, którego treścią jest poddanie sądowej kontroli aktu administracyjnego, czynności lub bezczynności organu administracji publicznej (T. Woś (w:) T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 372-373).
Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie ze zdaniem trzecim przepisu art. 60 p.p.s.a., sąd uznaje cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Wówczas to, w sposób nie budzący wątpliwości, winny zostać przez sąd wykazane przesłanki uzasadniające odstąpienie od zasady związania w tej kwestii stanowiskiem skarżącego i w konsekwencji rozpoznania skargi wbrew jego woli, wyrażonej w złożonym oświadczeniu (por. wyrok NSA w Warszawie z dnia 8 października 2007r., sygn. akt l OSK 3/07).
Sąd uznał, iż w rozpoznawanej sprawie nie zaistniały przesłanki do uznania niedopuszczalności cofnięcia skargi, zaś wola Z.K. - jako dysponenta skargi pozostaje dla Sądu wiążąca.
Powyższe zaś, na mocy art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., stanowi obligatoryjną przesłankę umorzenia postępowania sądowoadministracyjnego, o czym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. orzekł jak w sentencji postanowienia.